Πολύ θα χαιρόταν η μάνα μου μαζί σου,Σανάνθη.Δυσκολεύεται πολύ να πετάξει και ψάχνει πατέντες αξιοποίησης.Έχει κάτι μανό σε ανεκδιήγητα κόκκινα χρώματα.Δώρα θειάδων από Αμερική και Γαλλία.Δε μας αρέσουν,αλλά ντουκόχρωμα σκέτο.Και αναλλοίωτα εδώ και δεκαετίες.Αθάνατα.Χρόνια της λέω να τα σουτάρουμε,αφού αν ήταν να τα δώσουμε τουλάχιστον σε κάποια,που μπορεί να της άρεσαν,θα έπρεπε να το έχουμε κάνει ήδη εδώ και 3 αιώνες.Για να μην την πρήζω,βρήκε χρήση.Τα χρησιμοποιεί,για να μην πετάξει-ναι,μην τα χάσουμε κι αυτά-κάτι παλιά,κεραμικά σαχνοτσούκαλα.Έχει μια επιφανειακή ρωγμή μια ζαχαριέρα,το καπάκι από ένα "δεν ξέρω τι το λένε",που βγάζεις σ'αυτό τα κουλουράκια για τον καφέ;Τσουπ!Του κάνει ένα λουλουδάκι κλαρωτό με τα μανό και πάει η ατέλεια.Αγόρασε κι ένα πράσινο κυπαρισσί και ποιος την πιάνει.Ωραία τα κάνει,αν αρέσει σε κάποιον αυτό το στυλ.Έχει γούστο και πιάνουν τα χέρια της.Το κακό είναι,ότι έτσι δε θα απαλλαγούμε ποτέ αυτά τα πράγματα.
