#3 Αν η στάση του αδερφού σου είναι αυτή που υποθέτει η Α, μπα στην απάντησή της (διότι υπόθεση είναι, καθώς στο γράμμα σου δε δίδονται στοιχεία που να οδηγούν σε ένα τέτοιο συμπέρασμα), τότε απλά αγνόησέ τον πάνω σε αυτά τα θέματα. Όντως, εσύ είσαι η μόνη που μπορεί να έχει την όποια εξουσία πάνω στον εαυτό σου. Αν το ζήτημα είναι ότι δε θα νιώθει (το ίδιο) άνετα πια με το φίλο του σε περίπτωση που αυτός εμπλακεί ερωτικά μαζί σου - επειδή είσαι αδερφή του - και αυτό όντως θα περιπλέξει κάπως (λιγότερο ή περισσότερο) τις σχέσεις ανάμεσα στους τρεις, τότε θα πρέπει να εξετάσεις αυτό το ζήτημα και να ακολουθήσεις τις δικές σου προτεραιότητες σχετικά με αυτό. Για παράδειγμα, εσύ θα ένιωθες άνετα μετά με τον αδερφό σου κολλητό του αγοριού σου (αν γινόσασταν ζευγάρι); Πώς θα εξελίσσονταν οι σχέσεις σας σε αυτήν την εκδοχή; Αν η σημασία των (μικρών ή μεγάλων) διαφοροποιήσεων αυτού του είδους που σίγουρα θα επέφερε ένα τέτοιο ενδεχόμενο υποσκελίζεται από την επιθυμία σου και την επιθυμία του να επιδιώξετε κάτι περισσότερο μαζί, τότε κάντε το. #6 "Παραμπιπτόντως είμαι στην ηλικία τζιζ, ηλικία σταθμό, ηλικία "θα μείνω μόνη μου για πάντα και θα πεθάνω αγκαλιά με τα σκυλιά μου". 29 προς 30."Αλήθεια, με αυτά τα μυαλά θέλετε να κρατήσετε άντρα; Kαι αναρωτιέστε ακόμα γιατί φεύγουν; Kαι εγώ θα έφευγα τρέχοντας από εσάς επινοώντας όποια δικαιολογία κατέβαζε η κούτρα μου πρόχειρα πρόχειρα τη στιγμή που θα αντιλαμβανόμουν το θέμα - και πολύ λίγο θα μ' ένοιαζε πόσο αστεία ή αληθοφανής είναι. Και δεν είμαι καν άντρας. Και ας μη σας έβλεπα καν ερωτικά in the first place.Στα σοβαρά, τώρα, αν δεν απαλλαγείτε (όσοι και όσες σας κατατρέχει αυτό το σύνδρομο) από την απελπιστική διαθεσιμότητα ως state of mind (ανεξαρτήτως πράξεων ή συμπεριφοράς), σκούρα τα πράγματα. Γίνεται αντιληπτό στον άλλον. Πώς αλλιώς να το πω;; Δεν μπορείς να ξεφύγεις από την εικόνα σου. Και η τελευταία φανερώνει τις σκέψεις σου και τις διαθέσεις σου, αργά ή γρήγορα.Αν ο άλλος καταλαβαίνει (κι αν δεν είναι βλάκας με περικεφαλαία, σαφέστατα το καταλαβαίνει - ακόμα κι αν δεν του το πείτε ή δεν κάνετε κάτι πολύ πιεστικό) ότι ψάχνετε να κουκουλωθείτε, να βρείτε απάγκιο για τη μοναξιά σας, προκειμένου να μην πεθάνετε αγκαλιά με τα σκυλιά σας, και ότι θεωρείτε (άλλο αυτό!) την ηλικία σας τζιζζζζζ (όποια ηλικία κι αν είναι!!!), τί ακριβώς θα τον κάνει να αισθάνεται ελέυθερος, ωραίος, άνετος, και επιπλέον γοητευμένος μαζί σας, έτσι ώστε να επιθυμεί διακαώς να παραμείνει και να παρατείνει τη σχέση σας, πόσω μάλλον να την εξελίξει; Και στην τελική, αν ψάχνετε για σκύλο με ανθρώπινη μορφή, you failed. Try again. Οι προσωπικές ανθρώπινες σχέσεις, αγαπητή φίλη, είναι παιχνίδι, είναι δημιουργία, είναι η χαρά της ζωής, καταφάσκουν και διατρανώνουν την προσωπική ελευθερία του ατόμου - γι' αυτό και είναι επιλογή του να είναι σε αυτές. Οι άλλες ανάγκες είναι σεβαστές φυσικά, και ασφαλώς δε σου προτείνω να διαλέξεις κάποιον που δε δείχνει ικανός και πρόθυμος να σου τις ικανοποιεί, αλλά η ανάγκη για το πρώτο στέκεται μεγαλύτερη σε έναν ολοκληρωμένο, ώριμο, επιλεκτικό κι αυτάρκη άνθρωπο. Η ζωή η ίδια, έτσι όπως την ξέρουμε, είναι αρκετά σκληρή και καταπιεστική από μόνη της σε πλείστα όσα πεδία, για να θέτουμε και την προσωπική ζωή μας (το πεδίο έκφρασης των πιο δικών μας υποκειμενικών επιλογών, δηλαδή) σε αυτή τη μοίρα.
