@6:Πόσο δίκιο έχεις! Δουλεύω σε δημόσια υπηρεσία που συναλασσεται με κοινό. Μιλώ πάντα στον πληθυντικό, και καθώς μάλλον μικροφερνω, πολλοί - μικρότεροι ηλικιακά κυρίως!- μού μιλούν στον ενικό. Πότε πρόλαβαν να με γνωρίσουν, ώστε να δημιουργηθεί το απαραίτητο συναίσθημα οικειότητας για να μιλήσουμε έτσι; ο πληθυντικός είναι παρεξηγημένος. Δεν είναι τυπική ευγένεια. Είναι, επίσης, ένας τρόπος για την αναγκαία απόσταση μέχρι να "μυριστείς" με έναν άγνωστο, το απαραίτητο "comfort zone". Και ειδικά για τις υπηρεσίες (δημόσιες και μη), με ποιά κριτήρια ένας υπάλληλος θα αποφασίσει σε ποιόν θα μιλήσει στον ενικό και σε ποιόν στον πληθυντικό; ηλικίας; φύλου;θέσης εξουσίας; εθνικότητας; είναι απαράδεκτο, δημιουργείται διάκριση στην - όπως οφείλουμε - ίση εξυπηρέτηση. Πέρα από τον ενικό, το άλλο που μου χτυπάει αμέσως είναι αυτό το "κοπελιά". Υποβιβαστικο και αγενές. Τα καλά νέα; επειδή στους περισσότερους εξηγώ την ενόχλησή μου, καταλαβαίνουν. Είναι αρκετοί που δεν το κατανοούσαν έτσι, το θεωρούσαν απλά χαριτωμένο και κοπλιμέντο (για το "κοπελιά"). Για τον δε πληθυντικό, τον χρησιμοποιούν ξανά, όταν βλέπουν ότι συνεχίζω να τους μιλάω στον πληθυντικό, ενώ ήδη τους έχω εξηγήσει και τον λόγο που το κάνω.