Το να του πληρώνει νοίκι μου ακούγεται πολύ άσχημο. Αν το σπίτι το είχε αυτός από πριν θα έλεγε στην κοπέλα αν θέλεις να μείνουμε μαζί θα μου πληρώνεις νοίκι; Το να ζητούσε να μοιραστούν τα έξοδα είναι κατανοητό και θεμιτό,ακόμα και τον ΕΝΦΙΑ εφόσον με την χρήση ενός ιδιόκτητου σπιτιού τα έξοδα ενοικίου τα γλιτώνουν και οι δυο, κάτι άλλο όμως όχι. Κάποτε είχα μια μακροχρόνια σχέση που υποτίθεται ότι πήγαινε σοβαρά. Λέω υποτίθεται γιατί αυτός συνέχεια μιλούσε για γάμο και παιδιά αλλά εγώ ενώ θεωρητικά ήθελα, ένιωθα ότι ήμασταν μικροί για να το κάνουμε,οπότε η συζήτηση ήταν πάντα για το μέλλον. Ενώ λοιπόν ο ίδιος ήθελε να προχωρήσουμε τη σχέση μας να μείνουμε μαζί δεν το έπαιρνε απόφαση. Εγώ νοίκιαζαν σπίτι και αυτός έμενε στους γονείς του οι οποίοι είχαν μια γκαρσονιέρα κάτω από το σπίτι τους στο όνομα του την οποία και νοίκιαζαν. Όταν λοιπόν του είπα άντε να μείνουμε μαζί αλλά να ξέρεις θα πρέπει να συνεισφέρεις στα έξοδα του σπιτιού,και στο ενοίκιο αλλά και στους λογαριασμούς και στο σουπερμάρκετ αυτός άρχισε να τσιναει. Μάλιστα η λύση που είχε να προτείνει ήταν να μείνουμε στην γκαρσονιέρα των γονιών του όπου αυτός φυσικά δε θα πλήρωνε τίποτα στη μάνα του αλλά εγώ θα έδινα το μισό ενοίκιο. Η λογική πίσω από αυτό εμένα με ξεπερνούσε. Εγώ να πληρώνω ενοίκιο γιατί οι άνθρωποι το σπίτι το νοίκιαζαν αλλά αυτός όχι γιατί ποιο το νόημα να δίνει λεφτά στη μάνα του; Και φυσικά το πήρε βαρέως που έλεγα ότι ενώ ξημεροβραδιαζοταν σπίτι μου μια φορά δεν είπε να δώσει κάνα φράγκο για το σουπερμάρκετ. Όπως καταλαβαίνετε η σχέση δεν κράτησε,όχι εξαιτίας αυτού,αλλά νομίζω ότι ήταν ένα πολύ σοβαρό καμπανάκι αυτό με το ενοίκιο για το σπίτι του που εγώ προτίμησα να αγνοήσω. Είδα τη μεγάλη διαφορά με τον πρώην μου, που παρόλο που χωρίσαμε γιατί στα ξαφνικά έφαγε τη φρίκη του και του γύρισε το μυαλό και δεν ξέρω κι εγώ τι επαθε, είχαμε μια πολύ όμορφη και ιδανική θα έλεγα σχέση. Παρόλο που έμενε μακριά και βρισκόμασταν μόνο Σαββατοκύριακα, επειδή ψώνιζα διάφορα για να τρώει αυτός που εγώ δεν έτρωγα,μου έδινε από μόνος του χρήματα για να έχω στο σπίτι σοκολάτες και πατατάκια ας πούμε. Που σιγά το έξοδο, αλλά ήταν τέτοιος χαρακτήρας που όχι απλά έδινε ,παραεδινε θα πω. Και άλλες φορές που έλεγα ότι θέλω να παραγγείλω πετρέλαιο έδινε χρήματα να βάλω παραπάνω,παρόλο που εγώ του έλεγα όχι,ενώ στο σπίτι μου έμενε ελάχιστα. Πολύ διαφορετική νοοτροπία η οποία όμως λέει πολλά για τον χαρακτήρα κάποιου.