#7 η κατάστασή σας είναι πιο κοινότυπη από ό,τι φαντάζεσαι αλλά μπράβο σου που έχεις αποκρυσταλλώσει τι σε προβληματίζει.Πάλι μπράβο και σε εσένα και στο σύζυγο που πήγατε σε ειδικό και έξτρα μπράβο σε εκείνον που παραδέχτηκε τα λάθη του. Ο άντρας σου έχει να αντιμετωπίσει όχι μόνο τα στερεότυπα της κοινωνίας μας (η μάνα του παιδιού ας τα βγάλει πέρα, εγώ δουλεύω και παίζω με το παιδί μια ώρα την ημέρα κλπ κλπ), αλλά και τα βιώματα της παιδικής ηλικίας του και τα πρότυπα των δικών του γονιών. Δεν ξέρω ποια είναι η σωστή απάντηση περί δεύτερου παιδιού. Εδώ δεν ξέρω για τον εαυτό μου! Η αίσθησή μου είναι πάντως ότι είστε σε καλό δρόμο. Περάσατε μια κρίση και βρήκατε έναν τρόπο να τη χειριστείτε. Το απαισιόδοξο σενάριο (αυτό που αναφέρεις) είναι ότι ο σύζυγός σου θα φερθεί ξανά έτσι. Το αισιόδοξο σενάριο είναι ότι έχει μάθει από τα λάθη του, έχει ακούσει την παιδοψυχίατρο, έχετε κάνει τις δικιές σας συζητήσεις και στην επόμενη κρίση είναι σωστά προετοιμασμένος. Σας εύχομαι τα καλύτερα!