#5Είναι μεγάλη αγένεια. Μου έχει συμβεί, όμως, με άτομο που έχει θέμα με το φαγητό γενικώς (από λαιμαργία έως βουλημικές κρίσεις στο παρελθόν, μέχρι πολύ αυστηρά γούστα και ιδιοτροπίες στο φαγητό μέχρι σήμερα, που φροντίζει να υπερτονίζει κάθε φορά, ίσως θέλοντας να καταστήσει εαυτόν ξεχωριστό - χωρίς να είναι αυτό το μόνο πρόβλημα ως χαρακτήρα και συμπεριφορά, βέβαια). Άλλη, δε, φορά μου έτυχε να σχολιαστεί ποτό που είχα πάει ως δώρο (όχι από τον παραλήπτη, αλλά από καλεσμένη!) η οποία υπερτόνισε "εμένα δεν μου αρέσει!" (και μιλάμε, απλώς, για ένα γλυκό ποτό - καθόλου περίεργο ή "ειδικού γούστου"), που το θεώρησα γαϊδουριά. Ακόμη και κάτι να μην σε ενθουσιάζει δεν χρειάζεται να κάνει, κανείς, τέτοια ντεκλαρασιόν, αλλά μάλλον αυτά (δεν) έχει μάθει, αυτά κάνει, οπότε αντί να ενοχληθώ, απαξιώνω.Τώρα, μεγάλη γυναίκα -με μαγειρική πείρα- να κάνει σαν μωρό που κυριολεκτικά φτύνει το φαγητό, δεν ξέρω τι σόι συμπεριφορά είναι αυτή, εκτός κι αν έχει κανείς σοβαρή δυσανεξία, ξερώ ΄γω, αλλά και πάλι. Ερώτηση: αυτή η χοντροκοπιά έχει εκδηλωθεί ξανά σε σχετικό ή και έτερα θέματα; Αυτό θα είχε ενδιαφέρον. Εντάξει, θα έλεγα αν είναι μεμονωμένο περιστατικό να μην του ρίξετε ταφόπλακα του πράγματος, αλλά αν είναι γενική χοντροκοπιά, δράστε αναλόγως.Απ' τον αδερφό η αντίδραση ενδεχομένως αναμενόμενη, διότι δεν τον αγγίζει το θέμα των γλυκών (δεν πιστεύω να τα αγόρασε, καν, αυτός). Αν, όμως, η θεία έκανε μία χοντροκοπιά που να του χτυπήσει μία ευαίσθητη χορδή, μπορεί και να σας πρότεινε, όχι μόνο να μην ξαναπάτε, αλλά να μην της ξαναμιλήσετε και ποτέ, που λέει ο λόγος. Δεν πρόκειται να καταλάβει με ένα παράδειγμα που δεν τον αφορά, σκέψου μία αναλογία που θα τον ενοχλούσε, λέω εγώ τώρα...