Κάτι τέτοιες καμένες συζητήσεις, όπως της 7, που κάθονται ένα τσούρμο άνθρωποι, λένε μία βλακεία, την αναλύουν, και συμφωνούν κι όλας στο τέλος, έχω να ακούσω από τότε που ήμουν στο στρατό. Έβλεπες στην πράξη το "στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος". Ήταν ένας τύπος που είχε ψήσει όλη του την παρέα ότι στην Ελλάδα ΟΛΑ τα ανδρικά ονόματα τελειώνουν σε -ς. Αφού το συζητούσαν μια ώρα, ήρθαν όλοι περιχαρείς να μου πουν το πόρισμα. "Εσένα πώς είναι το όνομά σου είπαμε;" του λέω. "Σπύρος" μου λέει. "Πώς σε βάφτισαν;" "Σπυρίδων.. χμμ.. οκ" Εναν τον έλεγαν και Γαβριήλ, για όνομα δηλαδή.Την άλλη βδομάδα έρχεται όλο χαρά, με την παρέα από πίσω, να μου ανακοινώσει το πόρισμά τους ότι οι Έλληνες δεν ξέρουμε να μιλήσουμε Αγγλικά γιατί το "a" δεν το προφέρουμε πάντα "έι", το λέμε και "α". "Το table προφέρεται τέιμπλ, όχι ταμπλ!" "Το laptop; Λέιπτοπ; To ball; Μπέιλ;" "Χμμ... οκ" Και κάπως έτσι κυλούσαν οι μήνες.