@Προς εσένα, όλους του υπόλοιπους που γράψατε ανοησίες και όσους τέθηκαν θετικά στα σχόλια σας:'Οταν ανήκεις σε έναν συνδικαλιστικό φορέα (καλό, λιγότερο καλό ή κακό, δεν έχει σημασία αυτό, είναι ένα διαφορετικό, υπαρκτό ζήτημα που χρειάζεται συζήτηση, καθώς-δυστυχώς παρατηρείται το συχνότατο, τραγικό φαινόμενο, πολλοί συνδικαλιστικοί φορείς να λειτουργούν συντεχνιακά, με τα Δ.Σ. να «λύνουν και να δένουν» κατά το δοκούν...), στον οποίο φορέα επιδίωξες και εσύ ο ίδιος να ανήκεις, τηρώντας κάποιες αυστηρές προδιαγραφές (για να σε δεχτεί η ΕΣΗΕΑ πρέπει να τηρείς κάποιες προδιαγραφές - δίνονται μάλιστα και κάποιες γραπτές εξετάσεις - τουλάχιστον αυτό θυμάμαι ότι γινόταν πριν κάποια χρόνια), ο οποίος φορέας, συλλογικά έχει αποφασίσει να απεργήσει, οφείλεις και ναι είσαι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ να το κάνεις. Δεν είναι δυνατόν να μην απεργείς αλλά μετά να καρπώνεσαι τα όποια εργασιακά δικαιώματα και οφέλη επετεύχθησαν από τον εκάστοτε αγώνα και μορφή συνδικαλιστικών διαμαρτυριών του φορέα σου, στις οποίες ΔΕΝ ήθελες ή δεν είχες το σθένος να συμμετάσχεις.Τότε, λογικά και δικαίως διαγράφεσαι από τον συνδικαλιστικό φορέα σου και δεν καλύπτεσαι από αυτόν σε κάθε περίπτωση που σου παρουσιαστεί το όποιο εργασιακό ζήτημα ή πρόβλημα - και κάνε ό,τι εσύ γουστάρεις...(Εδώ είναι που είχαν ισχύ οι άδειες εξασκήσεως επαγγέλματος [οι οποίες σε πολλές περιπτώσεις έχουν καταργηθεί - γιατί άραγε;;...], και οι οποίες σε περιπτώσεις μη τήρησης συνδικαλιστικών αποφάσεων, δικαίως αφαιρούνταν).σ.σ.: Αναφέρομαι πάντα σε αυτονόητες συνθήκες όπου οι συνδικαλιστικοί φορείς λειτουργούν όπως πρέπει να λειτουργούν, σωστά!Ακόμη και κάποιος να είναι φιλικά προσκείμενος στους συγκεκριμένους δημοσιογράφους, συμφωνώντας σε γενικές γραμμές με τις απόψεις τους (σεβαστές μέχρι το σημείο που χάνεται η λογική και ξεκινά η υπαγόρευση του αρχισυντάκτη-εργοδότη, μετατρεπόμενοι σε φερέφωνα...), υπάρχουν όλες εκείνες στιγμές που ακόμη και εκείνος, κατά βάθος, δεν τους αντέχει - άλλο το εάν δεν το παραδέχεται...Βάλτε να μυαλά σας σε λειτουργία (προς κάθε κατεύθυνση και ζήτημα που χρειάζεται διορθώσεις προς το καλό όλων μας). Βαρέθηκα να νιώθω συνεχώς πως ζω μέσα σε έναν τεράστιο, βαλκανικό γυφτομαχαλά, περιτριγυρισμένος από μη σκεπτόμενους, αδιάφορους και ασυνειδήτους παρτάκηδες!...(Μην αρχίσετε να μου αραδιάζετε σαχλαμάρες πάλι. Κομματικά δεν ανήκω πουθενά. Ποτέ δεν ανήκα. Αν και πολιτικοποιημένος με την ευρεία έννοια του όρου, κανένας, δυστυχώς, πολιτικά και ιδεολογικά δεν με εκφράζει σε επίπεδο κομματικού-πολιτικού φορέα. Ατομικά, υπάρχουν ευσυνείδητοι πολιτικοί [δεν είναι οι γνωστοί media-κοι μαϊντανοί], που με εκφράζουν αλλά τα ζητήματα λύνονται συλλογικά και οι οποίοι, δυστυχώς για εκείνους, χειρότερα για εμάς, «βουλιάζουν» μέσα στους «αρρωστημένους» και «μεταλλαγμένους» κομματικούς τους φορείς. Επί της ουσίας δεν έχω να χωρίσω τίποτα με κανέναν. Ίσα, ίσα, επιζητώ την ομαλή και θετική συνύπαρξη όλων μας υπό φυσιολογικές συνθήκες και όχι μέσα σε όλο αυτό το παράλογο που ζούμε τα τελευταία χρόνια [οικονομική κρίση το ονόμασαν... ..γιατί χρωστάμε, λένε... ..και επειδή χρωστάμε, λένε... ..καταργούμε και το μέτρο, όχι απλώς του νοητού, αλλά του αυτονόητου...]. Εκνευρίζομαι πολύ με όσους συνεχίζουν, νομότυπα - απλώς από συνήθεια, να είναι αγκυλωμένοι σε πολιτικές ιδεολογίες, πολιτικές νοοτροπίες και τακτικές που τεχνηέντως μας ξεγέλασαν, κορόιδεψαν και μας έφεραν στην σημερινή κατάσταση. Αναφέρομαι στο εγχώριο πολιτικό γίγνεσθαι αλλά και στο ευρωπαϊκό. Οι περισσότεροι πολιτικοί αποδειχτήκαν πολύ κατώτεροι των περιστάσεων, εδώ και πολλά χρόνια πίσω).
