Το κείμενο αναφέρεται στο "βασίλειον" του "αυτοκράτορα λαού". Όταν το έγραφε ο Ρήγας Βελεστινλής (αν έχει πάρει το αυτί σου για αυτόν το φωτισμένο άνθρωπο τουλάχιστον από όσο μνημονεύεται στον Εθνικό Ύμνο), δεν υπήρχε κράτος. Τότε (πριν το 1800) δεν ήταν ρεαλιστικό ούτε το να είσαι πολίτης, αλλά ο άνθρωπος αυτός μπροστά από την εποχή του ξεσήκωσε τον τόπο με τραγούδια, χάρτες και βιβλία. Ενώ εσύ θα υποστήριζες τους προδότες με αυτά που λες "Δε θα ήταν πιο ρεαλιστικό οι χώρες αυτές να αλλάξουν νοοτροπία και να αλλάξουν προς το καλύτερο; Δεν τους φταίμε εμείς αν κάνουν πόλεμο όλη την ώρα, υιοθετούν θρησκείες που θυμίζουν φασιστικά καθεστώτα και αναλώνονται σε άλλα πράγματα από το να αναπτύσσουν πολιτισμό", τα ίδια έλεγαν για τη χώρα μας.Με τη λογική σου η ελευθερία είναι "μη ρεαλιστική". Ευτυχώς υπήρξαν άνθρωποι με διαφορετική νοοτροπία: ο Ρήγας Βελεστινλής εκτός από το πιο πάνω κείμενο έδωσε και τη ζωή του για την ελευθερία. Και προσπαθείς εσύ σήμερα να φτύσεις τις ιδέες του πετώντας πέντε μπούρδες καθώς βαριέσαι να εμβαθύνεις σε ένα μικρό απόσπασμα. Προφανώς δεν ζούμε στο 1900, ούτε στο 1800, έχουμε γυρίσει πολύ πιο πίσω: μέχρι και στην αρχαιότητα οι μέτοικοι απολάμβαναν περισσότερα δικαιώματα.Σήμερα παρακρατούναι a priori όσοι έρχονται, μαντρωμένοι επ’ αόριστον και στερούμενοι κάθε δικαίωμα να ζουν με δικό τους κόπο. Ενώ ανάμεσα σε αυτούς που έρχονται υπάρχουν καλοί τεχνίτες, ενώ υπάρχουν μέχρι και επιστήμονες, η γραφειοκρατία που έχει στηθεί στις πλάτες τους ευνοεί κάθε λογής παρατρεχάμενους, τους εγκληματίες και τους μαυραγορίτες. Δεν επιτρέπουμε στους ικανούς να δουλεύουν, δεν τους επιτρέπουμε να παντρεύονται, δεν επιτρέπουμε στα παιδιά τους να ενταχθούν στην κοινωνία μας και εκ των υστέρων ψάχνουμε τι πήγε στραβά. Άσε που αν μετακινούνταν ελεύθερα θα τους κόστιζε λιγότερο να φύγουν (ή μήπως δεν ξέρεις Έλληνες που φεύγουν και επιστρέφουν;).
