Από ποιο ηθικό βάθρο ακριβώς κρίνεις εσύ (ή εγώ) ότι μόνο συγκεκριμένες περιπτώσεις δικαιολογούν κάτι τόσο προσωπικό όσο το να επιλέγει ένας άνθρωπος να πεθάνει Ο ΙΔΙΟ΅αξιοπρεπώς, αντί να ζει μια ζωή αφόρητη; Σε τι σε επηρεάζει εσένα; Ποιοι είμαστε εμείς που θα πούμε σε έναν άνθρωπο που υποφέρει δυστυχισμένος ότι μόνο αν του τύχει ΚΑΙ μια ανίατη ασθένεια μπορεί να ζητήσει βοήθεια στο να θέσει τέρμα σε μια ζωή που δεν θέλει πια, και μόνο σε τελικό στάδιο; Από ποιο ηθικό βάθρο ακριβώς θα αποφασίσουμε εμείς το προσωπικό όσο η επιλογή ενός ανθρώπου να ζητήσει βοήθεια στο να πεθάνει αξιοπρεπώς και με τους αγαπημένους του γύρω του, αντί να πέσει κλαίγοντας από ένα παράθυρο; Καταλαβαίνεις, ελπίζω, επίσης ότι τα ειρωνικά σχόλια για καλλιτεχνικές φωτογραφίες και τα συναφή σε ένα τόσο σοβαρό και περίπλοκο ζήτημα χαρακτηρίζουν αυτόν που απερίσκεπτα τα εκτοξεύει, όχι αυτόν στον οποίο απευθύνονται...