Παιδιά, είναι σχετικό. Κάθε άνθρωπος και μια διαφορετική εμπειρία. Είμαι κι εγώ εκτός, και είναι η δευτερη φορά στη ζωή μου, αυτό που μπορώ να πω είναι ότι, μετράει και η στάση με την οποία πας, μετράνε και οι συνθήκες (κάθε πόλη δεν είναι ίδια, κάθε απασχόληση δεν είναι το ίδιο, και υπάρχουν κι άλλες τυχόν συνθήκες που μπορεί να διαφέρουν). Επίσης, μετρά τρελά το τί αισθάνεσαι ότι έχεις αφήσει πίσω, όποιος λόγου χάρη είναι πολύ δεμένος με την οικογενειά του, όσο κι αν προσαρμοστεί θα υποφέρει παραπάνω (και θα αντισταθεί και παραπάνω, στο να προσαρμοστεί, είναι φυσικό). Μετρά πολύ και ο χαρακτήρας φυσικά (όμως ο καθένας έχει αυτόν που έχει και τί να κάνουμε τώρα), και η ηλικία και βέβαια η φάση: ένας άνθρωπος που αναγκάστηκε να πάει αντιστέκεται παραπάνω από κάποιον που πήγε κάνοντας εν μέρει το κέφι του. Αυτό που έχει σημασία, αποκλειστικά, είναι να ζυγίσει ο καθένας για τον εαυτό του τα πράγματα χωρίς να υπεισέρχονται (το δυνατόν) στρεβλωτικοί παράγοντες μέσα στο ζύγι πχ. ωραιοποίηση πραγμάτων η δαιμονοποίηση πραγμάτων, υπερβολική επιμονή ή αντίθετα καθόλου πραγματική προσπάθεια προσαρμογής. Αυτή είναι η συμβουλή μου στον συντάκτη. Κάνε το ζύγι σου καλά, κι όσο μπορείς, προσπάθησε να χαλαρώσεις λίγο εκεί που είσαι πρίν το κάνεις. Είσαι σε αμυντική φάση. Αν είσαι φρέσκος, περίμενε ακόμα, ένα εξάμηνο είναι φυσικό να νιώθεις πολύ μόνος. Η προσαρμογή περιέχει κάποιο πόνο και αρκετό φόβο. Ότι κι αν αποφασίσεις σου εύχομαι καλή τύχη!!