Αναρωτιέμαι γιατί τόσοι πολλοί ταυτίζονται (μέσα σε αυτούς και εγώ). Είναι το ότι δεν κάνουμε πράγματα που θέλουμε; (ποτέ δεν θα κάνουμε ότι θέλουμε γιατί προσπερνώντας κάτι, επιθυμούμε το κάτι παραπάνω. Η απληστία δεν έχει να κάνει με τους καιρούς) Είναι το ότι συνηθίσαμε στην μιζέρια μας και τρεφόμαστε από αυτήν; Είναι κάνα περίεργο σύνδρομο καταραμένου καλλιτέχνη; Είναι πως δεν έχουμε επιλογές; Και αν είχαμε, τί θα άλλαζε; Μ*λακίες. Με την αυτο-λύπηση ξεχάσαμε να ζούμε. Είμαι 21 και σε 60 χρόνια max θα πεθάνω. Ούτε ψυχολόγοι ούτε τίποτα. Επαναπροσδιορισμό και εκκαθάριση, αυτά χρειαζόμαστε.
