Εγώ θα είμαι πιο αισιόδοξη! :)Καταρχάς να σου πω, πως σε καταλαβαίνω απόλυτα...Όμως δες, ο φίλος σου ξεκίνησε κάτι καινούργιο...του βγήκε καλά, περνάει καλά και τον έχει συνεπάρει αυτό!Είναι σαν τον έρωτα! Πλημμυρίσε μ' αυτόν τον ενθουσιασμό του καινούργιου και της δημιουργίας, η ζωή τρέχει, αισθάνεται ξανά ζωντανός, θέλει όλα να τα προλάβει, όλα να τα κάνει, όλα να τα ζήσει και ναι, μ'αυτά και με εκείνα, σ'έχει αφήσει λίγο πίσω.Συμβαίνει όμως...συμβαίνει στον καθένα και Θα συνέβαινε και σε εσένα! Αυτό όμως δε σημαίνει οτι τα συναισθήματα πάψανε ή οτι δεν είστε φίλοι πια.Δώσε χώρο και χρόνο στον φίλο σου. Τον χρειάζεται για να είναι καλά. Δώσε χώρο και χρόνο κι εσύ στον εαυτό σου. Τον χρειάζεσαι, για να 'σαι καλά;)Μια σχέση, που είναι δομημένη σωστά και από τις δυο πλευρές, αντέχει και στον χρόνο και στην απόσταση.Απλά αλλάζει μορφή...Αλλά...τα πάντα ρει!Μην ανησυχείς:)