Φίλε μου δεν έχεις άλλη λύση, τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, ετοιμάσου για βουτιά στο κρύο νερό, για το σοκ της επαναφοράς στον πλανήτη γη γιατί δεν σώνεται αυτό. "Στρώσε" το έδαφος για ομαλή προσγείωση όσο αυτό γίνεται γιατί το πιθανότερο είναι πως ο χωρισμός είναι μονόδρομος. Όχι 12 αλλά 30 χρόνια να είστε μαζί, δεν σώζεται η σχέση παρά μόνο ίσως από παραδομένους στη μοίρα τους και συμβιβασμένους ανθρώπους - κάτι μου λέει πως αφού σε απασχολεί το θέμα μάλλον δεν είσαι στην κατηγορία οπότε... Δεν λέω να μην το παλέψεις φυσικά, άλλωστε πρέπει να το παλέψεις, έχεις και την υποχρέωση αν θέλεις αλλά έχε κατά νου πως είναι πολύ νωρίς το να "πεθάνεις" από τα 35-40 σου.. Θα ζοριστείς αλλά θα βγεις πιο καθαρός και "τίμιος" απέναντι τόσο στον εαυτό σου όσο και απέναντι σε αυτήν και το παιδί σου. Τι να κάνουμε, δυστυχώς ή ευτυχώς έτσι είναι η ζωή, δεν την παραγγέλνουμε και μας έρχεται όπως την θέλουμε - πέρασα από αυτή ακριβώς τη φάση και το πάλεψα όσο δεν πάει αλλά τελικά κυνηγούσα την ουρά μου, έτρεχα σε διάδρομο... Μου πήρε ένα χρόνο, πάρα πολύ πόνο και θλίψη, γιατί βίωσα πολύ ευτυχία στα πρώτα χρόνια αλλά... το τέλος είναι τέλος. Πλέον, έχοντας βγει από το τούνελ (οκ, τελείως δεν ξέρω αν βγαίνεις ποτέ αλλά είμαι πολύ έξω τουλάχιστον) νομίζω πως ίσως απλά είναι παρωχημένος ο θεσμός του γάμου, δεν υπάρχουν οι γυναίκες που "βγάζουν τον σκασμό", ούτε "άβουλα πλάσματα", ούτε πολλά άλλα που βλέπουμε (αλλά προσπερνάμε) σε παλιούς "ευτυχισμένους" γάμους οπότε όλος ο θεσμός, στο μυαλό μου τουλάχιστον είναι υπό σοβαρή αμφισβήτηση αν έχει νόημα και πραγματική υπόσταση στον πραγματικό κόσμο ή αν είναι απλά virtual reality όπως νομίζω.. Καλό κουράγιο σε ότι κι αν αποφασίσεις !