Συμπάσχω με τον 15:45, είμαι "καλό παιδί" ή τέλος πάντων πολύ λιγότερο κόπανος από τους άλλους από όσο μου λένε και προσπαθώ να είμαι..Αλλά όταν σε δω στον δρόμο γυρνώντας από την δουλειά ή το σχολείο (20-21 είμαι don't get me wrong) και σου πω κάτι παιχνιδιάρικο ή σου κάνω ένα κοπλιμαν "εσύ" ή θα με αγνοήσεις ή θα το δεχτείς, θα χαμογελάσεις και θα συνεχίσεις..Καμιά φορά δεν είναι ότι δεν προσπαθούμε απλά δεν ξέρετε πότε να σταματήσετε να μιλήσετε..Ίσως φταίνε οι ρυθμοί της πόλης, ίσως εμείς, ίσως η σιγουριά του PC ή η αποξένωση αλλά πραγματικά όταν κάποιος σας μιλήσει αν σας κάνει το κλίκ σταματήστε την επόμενη φορά και δείτε, εκφραστείτε και να μην είναι αυτό που ψάχνετε δεν χάθηκε τίποτα, ένας ξένος ήταν ένας ξένος έμεινε.. Από την άλλη μπορεί να είναι κάτι το διαφορετικό..Φιλιά, α και που ξέρεις μπορεί αύριο να συναντήσω εγώ εσένα.. ;)