Γιατί το βλέπεις αντιπαραθετικά; Όλοι οι νεκροί είναι δικοί μας. Απλά όταν βάζεις αγκυλώσεις "οι δικοί τους νεκροί" και "οι δικοί μας νεκροί" δίνεις δικαιολογίες στον άλλον και στον εαυτό σου ποιος νεκρός είναι σημαντικότερος. Ο δολοφόνος του Γρηγορόπουλου μπορεί να είναι στην φυλακή, αλλά οι συνθήκες που οδήγησαν στην δολοφονία του ακόμα υπάρχουν. Από θαύμα δεν έχουμε νέους νεκρούς, ενώ συνέχεια διαβάζουμε για τους βασανισμούς και τις αυθαιρεσίες της αστυνομία. Κατά την γνώμη μου (δεν είμαι σίγουρη, απλά σκέψεις μου) οι νεκροί της Marfin είναι ένα θέμα που κανείς δεν θέλει να αγγίξει. Αν πραγματικά ήθελαν να βρουν ποιος το έκανε, θα τους είχαν βρει. Κάμερες, ασφαλίτες, μαρτυρίες, υπήρχαν πολλοί τρόποι να βρεις μια άκρη, αλλά δεν έγινε καν προσπάθεια να βρεθεί άκρη, λες και δεν έγινε ποτέ. Να σου πω τέλος, προσωπική καθαρά αντίληψη, ότι ο φόνος του Γρηγορόπουλου προσωπικά με συγκλόνισε περισσότερο από τους φόνους στην Marfin. Όχι μόνο για την ηλικία του, αλλά γιατί για πρώτη φορά ήρθα αντιμέτωπη με μια βίαιη λογική ενός μέρους της κοινωνίας με αντιλήψεις "Καλά να πάθει αφού ήταν στα Εξάρχεια και δεν διάβαζε τα μαθήματα του", "Το πλουσιόπαιδο αλήτης" κλπ. Πρόσφατα δολοφονήθηκε στην Ολλανδία ένα παιδί από αστυνομικούς και απλά ήταν ένα νέο στις εσωτερικές σελίδες της εφημερίδας. Οπότε νιώθω λίγο καλά όταν σκέφτομαι ότι η κοινωνία μας δεν είναι αδιάφορη σε ένα τέτοιο περιστατικό.