Απ'όσο θυμάμαι σαν μαθήτρια, οι καλύτεροι καθηγητές-δάσκαλοι που είχα συνήθως μας παιρνανε τον αέρα απο την πρώτη στιγμή που μας αντικριζαν πρώτη μέρα. Ηταν πάντα πολυ σοβαροι και εκοβαν με αυστηρότητα το ο,τιδήποτε και τον οποιοδήποτε τους χαλουσε το μαθημα απο την πρωτη στιγμη. ΑΛΛΑ η διαφορά τους με τους απλα κακιασμενους-υστερικούς ήταν οτι ηταν πολυ καλοι σε αυτο που έκαναν.Ολοι νιώθαμε από τον καλυτερο μεχρι τον πιο αδιαφορο οτι έχουμε κατι να παρουμε και με αυτον τον τροπο κερδιζαν τον σεβασμο. Μολις καταλαβαιναν οτί ειχαν τον ελεγχο δεν έλειπαν και οι πλακες ή τα αστεια μεσα στο μάθημα, αλλα πάντα ξεραμε οτι αν ξεφύγουμε θα βρούμε τον μπελά μας.Κοινώς ψυχραιμία και προσπάθησε να κάνεις οσο καλύτερα αυτο που κανεις και με όρεξη. Καμιά φωνη δεν βλαπτει αλλα να δειχνεις οτι αυτό που λες το εννοείς για να μην σε πάρουν στο ψιλό.
