Εχοντας παρόμοιους λόγους να την αντιπαθώ με εκείνους του Στάθη (εντυπωσιακά μικρότερης έντασης όμως, μικρά καράβια, μικρές φουρτούνες), όταν έμαθα τον θάνατό της δεν ένιωσα καμία χαρά. Αντίθετα,ένοιωσα θλίψη: πως ήταν δυνατόν ένα άτομο να τα θαλασσώσει τόσο πολύ στη ζωή του, πως ήταν δυνατόν να μην την έχουν στοιχειωδώς προετοιμάσει γι' αυτό που θα αναλάμβανε, πως την άφησαν να γίνει αυτό το απίστευτα κακομαθημένο κορίτσι; Πιθανότατα δε, ο θάνατος δεν της άφησε τον απαραίτητο χρόνο για να αποστασιοποιηθεί από τα γεγονότα και να συνειδητοποιήσει ενδεχομένως τα τεράστια λάθη μιας ολόκληρης ζωής.