Από Μπορίς Βιάν έχω διαβάσει:- Θα φτύσω στους τάφους σας- Και να καθαρίσουμε τους κακομούτσουνους- Μια ανθολογία ποίησής του αγνώστου τίτλου- Αναμένει τη στιγμή του ο Αφρός των ΗμερώνΠερνάω το τεστ της βιανογνωσίας;Θα ήθελα να μου υποδείξεις ένα ποίημα αραβικών τύψεων για τη μάχη στο Πουατιέ ή τουρκική λιποτακτική ποίηση για την εισβολή στην Κύπρο.Ή η μάχη του Πουατιέ και η εισβολή στην Κύπρο ήταν "καθαρές"; Ή επειδή η μάχη στο Πουατιέ έγινε παλιά δεν δείχνει τίποτα;Διδασκόμαστε από την ιστορία ή ερωτευόμαστε τις απόψεις μας; Οι ιδέες μας εξυπηρετούν το σύνολο στο οποίο ανήκουμε ή το εγώ μας;Να πούμε ότι στην Ελλάδα τραγουδιέται ακόμα από φοιτητές σε ρυθμούς καζατσόκ "Το ΕΑΜ μας έσωσε απ' την πείνα θα μας σώσει και απ' τη σκλαβιά" και το "Μαμά, Μπαμπά είμαι Κουκουλοφόρος".Μοιράζεται ο Έλληνας τις γαλλικές τύψεις της αποικιοκρατίας. Το επί 400 χρόνια* γιουσουφάκι των Τούρκων, των Τουρκαλβανών και των Αιγυπτίων (οι 35.000 στρατιώτες που ισοπέδωσαν την Πελοπόννησο απ' άκρη σ' άκρη το 1824 τι ήταν άραγε;) νιώθει τύψεις για τον εθνικισμό του...Που είναι ο άλλοτε ακμάζων ελληνικός πληθυσμός της Αλεξάνδρειας, της Νίκαιας, του Μοναστηρίου, της Αντιόχειας, της Κωνσταντινούπολης, της Σαμψούντας, της Οδησσού, της Σμύρνης, της Συρίας, της Καππαδοκίας; Τους πήρε ο αέρας;(*500 χρόνια μετά δεν έχει απελευθερωθεί η κοιτίδα του ελληνισμού, δεν το λέω εγώ που είμαι *&%$#!, το λέει η Αρβελέρ, η παλιά ΕΠΟΝίτισσα)