"Μία μερίδα του κόσμου «έχει μπερδευτεί» ως προς «την Ιστορία της αρχαίας Ελλάδας, με τη γεωγραφία της Μακεδονίας" Πηγή: www.lifo.grΑυτό το μπέρδεμα μαζί με τη μυστική διπλωματία του ΣΥΡΙΖΑ είναι η εξήγηση γιατί η συμφωνία προκαλεί αντιδράσεις. Ο μέσος Έλληνας δεν μπορεί να καταλάβει ότι παρά τη λαμπρή ιστορία μας, η Μακεδονία του 19ου αιώνα δεν κατοικείτο αποκλειστικά από Έλληνες. Υπήρχαν:Έλληνες Μακεδόνες (κυρίως εγκατεστημένοι σε πόλεις: Θεσσαλονίκη, Κοζάνη, Καστοριά, Σιάτιστα, Άργος Ορεστικό, Καβάλα, Έδεσσα και αρκετά χωριά της δυτικής Μακεδονίας, τα οποία δεν είχαν αμιγή πληθυσμό ως προς την εθνική καταγωγή), Οθωμανοί Μακεδόνες (η πλειοψηφία των κατοίκων της περιοχής, εγκατεστημένοι από τον 15ο και 16ο αιώνα σε πόλεις όπως η Θεσσαλονίκη, Καβάλα και σε πάρα πολλά χωριά της κεντρικής και ανατολικής Μακεδονίας με αμιγώς μουσουλμανικό πληθυσμό - όλοι ανταλλάξιμοι, εγκατέλειψαν τη Μακεδονία το 1923), Εβραίοι Μακεδόνες (Σεφαραδίτες από την Ισπανία που εγκαταστάθηκαν τον 15ο αιώνα στη Θεσσαλονίκη, την Καβάλα και άλλες πόλεις, τους εξαφάνισαν οι θηριωδίες των ναζί), Σλαβόφωνοι Μακεδόνες (εγκατεστημένοι κατά κύματα από τον 7ο, 10ο, 12ο και 14ο αιώνα, στη δυτική Μακεδονία - η Φλώρινα είναι παράδειγμα αμιγούς κατοίκησης από ανάλογο πληθυσμό στις αρχές του 20ου αιώνα). Άλλοι ήταν εξαρχικοί και ακολουθούσαν τη Βουλγαρική Εξαρχία άλλοι Πατριαρχικοί και πολέμησαν για την ένωση με την Ελλάδα, ο Καπετάν Κώττας είναι το πιο γνωστό φωτεινό παράδειγμα: εκτελέστηκε στο Μοναστήρι φωνάζοντας "Ντα ζιβι Γρτσια" γιατί δεν ήξερε ελληνικά. Αρκετοί εξαρχικοί εγκατέλειψαν τη Μακεδονία μετά τους Βαλκανικούς πολέμους και εγκαταστάθηκαν κυρίως στη Μακεδονία του Πιρίν (σημερινή Βουλγαρία, περίπου 12% της έκτασης της Οθωματικής επαρχίας που ονομαζόταν χωρίς διάκριση Μακεδονία). Πολλοί μετέπειτα κατατάχθηκαν στον ΕΛΑΣ - ο οποίος είχε ασταθή στάση έναντί τους. Το 1944 (Σεπτέμβριος και Νοέμβριος) τους πολέμησε και το τάγμα Γκότσε είχε πολλές ήττες και απώλειες σε συγκρούσεις με τον ΕΛΑΣ κοντά στη Φλώρινα - ο Γιώργης Σιάντος ήταν σκληρά εναντίον τους, με αποτέλεσμα πολλές οικογένειες να περάσουν στην τότε Γιουγκοσλαβία.Ρουμάνοι Μακεδόνες (πέριξ της Θεσσαλονίκης, ανταλλάξιμοι), Αρμένιοι και άλλοι. Επειδή ο ελληνικός γηγενής πληθυσμός είχε σε μεγάλο βαθμό μετακινηθεί προς τις ακτές της Μαύρης θάλασσας από τον 17ο και 18ο αιώνα, οι Έλληνες Μακεδόνες ήταν περίπου το 12% του συνολικού πληθυσμού πριν την ανταλλαγή. Η διορατικότητα του εθνάρχη Ελευθέριου Βενιζέλου εντόπισε το πρόβλημα της ανεπαρκούς παρουσίας ελληνογενούς πληθυσμού στην περιοχή και το αντιμετώπισε με την εγκατάσταση των Ελλήνων του Πόντου που ήταν γνήσιοι Έλληνες, χωρίς επιμειξία με άλλους πληθυσμούς επί 3000 χρόνια, και εκδιώχθηκαν από τις εστίες τους κατά τη γενοκτονία των Ποντίων από τον Κεμάλ. Μετά την εγκατάστασή τους και μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο η παρουσία ελληνικού πληθυσμού ξεπέρασε το 97% κατά τις απογραφές του ελληνικού κράτους.Λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά είναι σαφές ότι δεν δώσαμε την Μακεδονία: το 51% της έκτασης που καταγραφόταν ως Μακεδονία από τους Οθωμανούς είναι και θα είναι ελληνική επικράτεια. Το 37% περιήλθε στη Σερβία, όπου και το μικρό κράτος που θα αποκτήσει το γεωγραφικό όνομα Βόρεια Μακεδονία, αν η Συμφωνία επικυρωθεί από το Δημοψήφισμα εκεί και κυρωθεί από την ελληνική Βουλή.
