#3 Όποιος αρκείται στα λίγα δε διακρίνεται απαραίτητα από χαμηλή αυτοεκτίμηση. Ούτε όποιος αρέσκεται στα πολλά. Είναι αδιάφορα μεταξύ τους ζητήματα. Τις ανάγκες σου τις ξέρεις μόνο εσύ. Δεν μπορεί κανείς να εξάγει συμπέρασμα για την προέλευσή τους και τις αιτίες τους από τα λιγοστά επιγραμματικά δεδομένα που δίνεις στο γράμμα σου. Προσωπικά, δεν πιστεύω καθόλου στη μαρκετίστικη άποψη πλασαρίσματος όταν πρόκειται για ανθρώπινες οντότητες. Πιστεύω όμως στην ουσία του πλασαρίσματος. Δηλαδή στην εικόνα και τα στοιχεία που αποπνέει ένας άνθρωπος στο σύνολό του. Διότι η εικόνα μας (όχι τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά της εμφάνισής μας εννοείται, αλλά η επένδυσή/παρέμβασή μας σ' αυτά, με ό, τι αυτό συνεπάγεται) θεωρώ ότι είναι οπωσδήποτε μέρος της ταυτότητάς μας και αποκαλύπτει πολλά για 'μας. Καλό, ωραίο και ωφέλιμο, είναι, λοιπόν, να έχουμε τον έλεγχό της.Αν, και όποτε, περιβάλλομαι - όπως εσύ - από άτομα που δεν έχουν πάρει μυρωδιά ζωής, καθώς μεγάλοι (σε ηλικία) άνθρωποι αποτυγχάνουν να διακρίνουν το περιεχόμενο από το περιτύλιγμα, εμένα προσωπικά μου προκαλείται βαθύς οίκτος για λόγου τους. Συνεπώς, δεν μπορώ να τους αντιμετωπίσω ως ισότιμούς μου, και αυτό με οδηγεί όντως να νιώθω ανώτερη, εφόσον στην αντίληψή μου περιβάλλομαι από ανθρωπάκια. Στοιχείο που είναι αληθινό, καθώς το βιώνω ως τέτοιο, και κατ' αυτόν τον τρόπο "πλασάρομαι" κιόλας..., υπό την έννοια της έκφρασης που χρησιμοποίησες, "πουλάω ακριβά τον εαυτό μου", καθώς πρώτη η ίδια πιστεύω στην υψηλή του αξία (ακόμα κι αν κανένας γύρω μου δεν πιστεύει σ' αυτήν - πράγμα μάλλον σπάνιο -, καθόλου δε με απασχολεί). Ελπίζω να σου έδωσα μια ιδέα περί πλασαρίσματος.#5 O τύπος δεν έχει σκοπό να κάνει τίποτα περισσότερο μαζί σου. Πώς αλλιώς θες να στο πει για να το καταλάβεις; Η γνώμη μου είναι να αφήσεις τις εικασίες κατά μέρος και να επικεντρωθείς στα αδιάψευστα γεγονότα. Αν δεν ενδιαφέρεσαι να συνεχίσεις απλά αυτό που έχεις μαζί του καθώς κάτι παραπάνω δεν παίρνεις (και αν το πάρεις τώρα ή μετά την ενδεχόμενη αλλαγή της στάσης σου απέναντί του, θά 'ναι πολύ ύποπτο νομίζω, οπότε δε θα σε συμβούλευα να το κάνεις όπως και νά 'χει), ξέκοψέ του το. Απλά, σταθερά και ωραία, και μην ξαναενδώσεις Ο, ΤΙ κι αν υποσχεθεί, κάνει, δείξει ή προσπαθήσει έκτοτε (διότι τότε μπορεί όντως να κάνει στροφή εκατόν ογδόντα μοιρών).#6 Άδικο για εκείνον είναι να μένεις μαζί του θέλοντας να φύγεις μακριά του. Άδικο απέναντι στον εαυτό σου είναι να αισθάνεσαι ενοχές για απόλυτα φυσικές και ανθρώπινες ψυχολογικές, ή άλλες, ανάγκες που σου προέκυψαν (πριν ή μετά την ασθένειά σου, τί σημασία έχει;) κάποια στιγμή. Γιατί είναι άδικο να νιώθεις έτσι ή να φύγεις από μια σχέση που δε σε καλύπτει πια, όσο καλός και άξιος κι αν είναι/ήταν ο σύντροφός σου; Επειδή αναγνωρίζεις ότι ήταν ένας καλός σύντροφος; Μα επίσης αναγνωρίζεις ότι δεν είναι ο κατάλληλος για 'σένα πια. Επειδή σου στάθηκε στις πολύ δύσκολες στιγμές που πέρασες με εξαιρετικό τρόπο, όπως οφείλει να κάνει κάθε αληθινός σύντροφος; Μα δεν το έκανε για να του το ανταποδώσεις κάποτε ούτε για να του πεις "ευχαριστώ", αλλά γιατί αυτό πίστευε και ένιωθε να κάνει (αν το έκανε για ανταλλάγματα ή για να δέσει το γάιδαρό του, τότε είναι μικροπρέπεια εκ μέρους του, όπως και να το δεις).Σχετικά με τους ορισμούς της αγάπης και τα δικά σου επαρκή ή ανεπαρκή συναισθήματα αγάπης, μη ρωτάς άλλους. Δώσε μόνη σου τις απαντήσεις, έτσι θά 'ναι πιο αυθεντικές.
