Νομίζω πως αν είχαμε μία πιο άμεση επαφή με τα συγκεκριμένα ζώα στην καθημερινότητα μας, ίσως το σκεπτόμασταν καλύτερα το θέμα της κρεατοφαγίας ή έστω, ίσως περιοριζόταν σημαντικά αυτή η υπερκατανάλωση κρέατος.Προσωπικά μου είναι πολύ δύσκολο να αποκλείσω το κρέας από την διατροφή μου, παρότι αποδεδειγμένα η μεγάλη ποσότητα ή η συχνή κατανάλωση του με πειράζει.Μια απορία σχετική με τις φωτογραφίες. Στη δεύτερη φωτογραφία και ειδικά στην τέταρτη, πέμπτη και έκτη(από κάτω προς τα επάνω), πως τα κατάφερε ο φωτογράφος και τα έστησε τα ζωάκια και μάλιστα κοιτάνε και τον φακό; Εδώ μία οικογενειακή φωτογραφία πας να βγάλεις και σου βγαίνει η πίστη να συνεννοηθείς...Θυμήθηκα την προγιαγιούλα μου που μου έλεγε πως η κατσικούλες είναι οι "αγελάδες" των φτωχών. Όπως μου διηγούταν, όταν έφυγαν από την Σμύρνη, λίγο πριν την καταστροφή, για να εγκατασταθούν στη Χίο, δύο πράγματα φρόντισαν να πάρουν οπωσδήποτε μαζί τους. Τα εικονίσματα και την κατσικούλα τους την Δέσποινα. Παρότι πέρασαν μεγάλες πείνες ποτέ δεν σκέφτηκαν, ούτε κατά φαντασία, να την σφάξουν ή να την πουλήσουν. Η κατσικούλα η Δέσποινα πέθανε από γεράματα, την οποία έθαψαν στην αυλή τους. Προς τιμήν της, μετά από μερικά χρόνια, στο σημείο εκείνο, φύτεψαν μία ελιά. Η ελιά υπάρχει ακόμα. Μεγάλη και όμορφη!