Πολύ ανάλυση για ένα θέμα που είναι λάθος από τη βάση του. Το να έχεις ένα σύντροφο που προτιμά να σου χτυπά τα αδύνατα σημεία σου, είναι τοξικό. Δείχνει δική σου ανασφάλεια και ενοχική συμπεριφορά (για άλλους λόγους από αυτούς που νομίζεις) και δικό του κόμπλεξ κατωτερότητας, του οποίου η πείνα ικανοποιείται από τις αδυναμίες και τα ελαττώματα των άλλων. Η ουσία κρύβεται σε αυτό που λέει η Λένα: Ο ιδανικός συνοδοιπόρος είναι αυτός που θα βγάλει από μέσα σου την καλύτερη σου εκδοχή, κι αυτό γίνεται μόνο όταν έχει τις καλύτερες προθέσεις, παρακινώντας σε να επικεντρωθείς σε αυτά που κάνεις καλά, όχι κριτικάροντας τα άσχημα Πηγή: www.lifo.gr. Όλα τα υπόλοιπα είναι παρηγοριά στον άρρωστο και όσο και να αναλύσεις το γιατί άκρη δεν θα βγάλεις. Πολύ συχνά οι άνθρωποι νομίζουμε ότι έχουμε το ψυχικό απόθεμα να διαχειριστούμε τα ψυχολογικά των άλλων και πέφτουμε στην παγίδα να το κάνουμε εις το όνομα της αγάπης. 99 στις 100 δεν πετυχαίνει και καταλήγουμε να χωρίζουμε πικραμένοι, εξαντλημένοι και πληγωμένοι. Θα έπρεπε να είμαστε με ανθρώπους που ήδη είναι αυτό που θα θέλαμε και όχι με αυτούς που φανταζόμαστε ότι μπορούν να γίνουν αυτό που θέλουμε. Αυτή η μικρή λεπτομέρεια μου έχει γλιτώσει πολύ χρόνο και πόνο.
