#7 Ευκολα χανεις τον εαυτο σου σε μια σχεση,αλλα αυτο δεν ειναι παντα κακο.Θελω να πω,η συναναστροφη με εναν ερωτικο συντροφο,οπωσδηποτε σε αλλαζει,αλλες φορες σε εξελισσει,αλλες σε παει πισω. Το θεμα ειναι να ξερεις γιατι εχεις επιλεξει να εισαι μαζι με τον συγκεκριμενο ανθρωπο.Οι αξιες σας συγκλινουν?Σεβεται ο ενας τις πεποιθησεις του αλλου κ γενικοτερα το ατομο του?Ας πουμε αν ο αλλος παει να σε χτυπησει,δεν σε σεβεται κ δεν εχει τις ιδιες αρχες με εσενα που δεν το εγκρινεις αυτο.Αν τυφλωθεις απο ερωτα και χασεις τον εαυτο σου αποδεχομενος/η μια τετοια συμπεριφορα, παντα μπορεις να τον ξαναβρεις,συνηθως οταν κατι συμβει που θα σου θυμισει τις μερες που ησουν χαρουμενος/η και οταν θα μπουν στην ζωη σου ανθρωποι στα ματια των οποιων θα αντανακλαται η αποδοχη και ο θαυμασμος,ισως και η αγαπη. Το ιδιο ισχυει και για τις ζηλειες/τα κερατωματα(πως αλλιως να το θεσω ; ) ,τις υπερβολες σε καθε μορφη τους. Ερχεται μια μερα που ξαναβρισκεις τον εαυτο σου γιατι η αποδοχη και ο σεβασμος δεν σου αφηνουν περιθωρια να υπερβαλλεις η να δεχεσαι ακραιες συμπεριφορες που δεν σε εκφραζουν.Και,αν εχεις διπλα σου καποιον που δεν σου ζητα να αλλαξεις με την κακη εννοια,αλλα σε βοηθα να εξελισσεσαι,ποιος ο λογος να χανεις τον εαυτο σου απο ανασφαλεια και μονο και να τον τρελαινεις? Του αξιζει ο σεβασμος απο μερους σου,αρα ξεχνας τις υπερβολες και το ζεις.Για οσο κρατησει και με αξιοπρεπεια.
