Ο μοναδικός λόγος για τον οποίο θα μπορούσα να νιώσω συμπόνοια για τα θύματα θα ήταν εάν επρόκειτο για φτωχοδιάβολους που μπαίνουν στις προστατευόμενες περιοχές μήπως και βγάλουν μερικά χρήματα από την λαθροθηρία και καταφέρουν να επιβιώσουν. Συμβαίνει αρκετά συχνά στην Αφρική όπου, δυστυχώς, η ανακήρυξη μιας περιοχής ως προστατευόμενης (καλώς καμωμένο) δεν συνοδεύεται από το παραμικρό ενδιαφέρον για την τύχη του ντόπιου πληθυσμού στον οποίο απαγορεύεται πλέον η πρόσβαση στον πατρογονικό του "βιότοπο"... Εμείς οι Δυτικοί είμαστε μεν πολύ ευσυγκίνητοι (και πολύ σωστά) ως προς την τύχη των ζώων που απειλούνται, αδιαφορούμε όμως εντελώς για τους ντόπιους "Αραπάδες", πόσο μάλλον που αυτοί δεν απειλούνται με εξαφάνιση ως είδος, μόνο ως μεμονωμένα άτομα... Όμως, ο ακριβός εξοπλισμός των λαθροθήρων (σιγαστήρες, κλπ...) αποδεικνύει ότι πιθανότατα πρόκειται για μέλη οργανωμένης σπείρας κακοποιών. Σε αυτή την περίπτωση δεν λυπάμαι για το γεγονός ότι, για μια φορά, λειτούργησε ο νόμος των πιθανοτήτων και ο "σίγουρος" κυνηγός έγινε "σίγουρος μεζές". Αν το δούμε δε και από οικολογική άποψη, δεν υπήρξε η παραμικρή κατασπατάληση: ενώ οι λαθροθήρες θα σκότωναν ένα τεράστιο ζώο για να του κόψουν απλώς το κέρατο, τα λιοντάρια "αξιοποίησαν" πλήρως το θήραμά τους, αφήνοντας ελάχιστα απορρίμματα στο περιβάλλον.