άτιμο αυτονόητο
τα ψυχολογικά τραύματα (τα πραγματικά και όχι απλά κάποιες θλιβερές εμπειρίες) σε αντίθεση με τα σωματικά δεν επουλώνονται απο μόνα τους με τον χρόνο. Σε αντίθεση με αυτό που νομίζουν οι περισσότεροι σε τέτοιου είδους βιώματα ο χρόνος δεν είναι ο καλύτερος γιατρός , δεν είναι καν γιατρός. Για κάποιες περιόδους μπορεί να κρύβονται πολύ καλά και να ενοχλούν ελάχιστα αλλά κάποια στιγμή επανέρχονται. Και κάνει μεγάλη εντύπωση ότι επανέρχονται το ίδιο δυναμικά και έντονα που δεν μπορείς να πιστέψεις ότι είχαν περάσει τόσα πολλά χρόνια απο την γέννηση τους. Μπορεί στην αρχή να μην το καταλάβεις αλλά διάφορες δυσλειτουργίες στην καθημερινότητα σου στην σχέση σου στην ζωή σου θα οφείλονται εκεί. Ίσως να μην είσαι πλέον μετά απο χρόνια σε θέση να αντιληφθείς ότι η πηγή ήταν αυτά τα βιώματα και να αποδίδεις μια κατάθλιψη μια φοβία σε οποιοδήποτε άλλο λόγο. Κάποια στιγμή ίσως να σε "παραλύσει" ακόμα , και τότε θα απευθυνθείς σε ειδικό για να το εντοπίσεις να το αντιμετωπίσεις να συμφιλιωθείς με το τελεσμένο και να κοιτάξεις μπροστά. Με λίγα λόγια σε αυτά τα θέματα δεν χωράνε φράσεις "το έχω" "το αντιμετωπίζω καλά μόνος". Σε τέτοιες σοβαρές περιπτώσεις αυτό "σε έχει" και κάποια στιγμή θα σε αποκτήσει. Μίλα τώρα και όλα θα πάνε καλά. Αλλά μίλα εκεί που πρέπει , σε ένα σωστό γιατρό και όχι στην φιλενάδα σου. Συγνώμη για το spooky των ανωτέρω αλλά δυστυχώς είναι απο τις λίγες φορές που ξέρω τι λέω , έστω και αν δεν το λέω όπως θα ήθελα.