Εάν μου επιτρέπεις. Είμαι στα 30. Έζησα απ' τα 18 έως τα 28 μόνη σε Αθήνα, Λονδίνο, Νέα Υόρκη. Επέστρεψα πριν 2 χρόνια Ελλάδα, άνεργη πια. Πίσω στους γονείς. Είναι φορές (πολλές) που γίνεται αφόρητη η συγκατοίκηση. Όσο κι αν ήταν άλλα τα όνειρα που έκανα για τα 30, όσο κι αν μαλώνουμε για το παραμικρό, πριν κοιμηθώ νιώθω όμορφα ξέροντας πως υπάρχουν. Μακάρι να βρεις δουλειά και να φύγεις. Όχι όμως από θυμό αλλά από ενηλικίωση. Είναι καλό να παίρνει ο καθένας τον δρόμο του. Πίστεψέ με, δεν υπάρχει πιο υγιές πράγμα απ' την ανεξαρτησία. Όμως, πρόσεξε, εάν τα βρεις δύσκολα (είναι δύσκολοι οι καιροί) να έχεις τη πόρτα ανοικτή.