Ακριβώς επειδή το κράτος είναι δικό μας παιδί και οι πολιτικοί δική μας επιλογή δεν θα πρέπει να ζητάμε απόδοση ευθυνών ούτε ποινικές ευθύνες. Το ίδιο όμως θα πρέπει να γίνεται με τους ληστές και τους δολοφόνους γιατί και αυτοί είναι παιδιά μιας κοινωνίας και ενός συστήματος το οποίο οι ίδιοι έχουμε δημιουργήσει. Ακριβώς επειδή δεν την πληρώνει κανείς ποτέ, κάνει ο καθένας ότι γουστάρει.Παραδόξως βέβαια, όταν ένα διοικητικό συμβούλιο επιλέγει κάποιον για οικονομικό διευθυντή και αυτός καταχράται χρήματα ή κάνει κινήσεις που αποδεδειγμένα βλάπτουν την εταιρεία εις βάρος ανταγωνιστών, τις ποινικές ευθύνες τις έχει ο διευθυντής και όχι το διοικητικό συμβούλιο που τον διόρισε. Με απλά λόγια, γενικεύσεις του τύπου «φταίμε εμείς που τους ψηφίζουμε, και η νοοτροπία του Έλληνα ψηφοφόρου που αποτελεί το κράτος» είναι εύκολα σχήματα –οι γνωστές καραμελίτσες – που καλλιεργούν το καθεστώς μη απόδοσης ευθυνών σε όσους τις έχουν, μεταθέτοντας τις ευθύνες αοριστα στην νοοτροπία της κοινωνίας και την έλλειψη παιδείας.Ναι είναι και έτσι, σαφώς, αλλά την κυρια ευθύνη την έχει αυτός που πληρώνεται για αυτήν την θέση, και όταν αποδεικνύεται κατώτερος των προσδοκιών θα πρέπει να λογοδοτεί και να υφίσταται τις συνέπειες, οι οποίες δεν μπορεί να είναι μόνο πολιτικές.