Συμφωνώ κι εγώ ότι είναι δικαιολογημένο να θέλει ένας γονιός να δώσει κάποιες κατευθυντήριες γραμμές ή, σωστότερα, ένα κάποιο παράδειγμα στα παιδιά του σε θέματα κουλτούρας. Σε μεγάλο βαθμό αυτό συμβαίνει και απρογραμμάτιστα.Εδώ τόσοι γονείς λυσσάνε να κάνουν το παιδί τους οπαδό της ομάδας τους. Δεν είναι και τρελό πχ. ένας βιβλιοφάγος να θέλει να εμφυσήσει στο παιδί του την αγάπη για τη λογοτεχνία.Αλλά ναι, είναι λιγότερο σημαντικό από τις κοινωνικές αξίες. Προφανώς. (Απ'όσο σε γνωρίζω από εδώ, ξέρω ότι κι εσύ το συνειδητοποιείς, και απλώς σου βγήκε κάπως βιαστική η διατύπωση)Αν δλδ το (υποθετικό) 10χρονο παιδί μου αποκαλεί κάποιον αράπη, θα ακολουθήσει αυστηρό μάλωμα. Θα προσπαθήσω να αποκλείσω από τα ευεπηρέαστα αυτιά του ακραίες φωνές μίσους, και κυρίως θα του αναλύσω διεξοδικά και επίμονα γιατί τέτοιες φωνές είναι λάθος.Αν πάλι το πετύχω να ακούει Παντελίδη, μάλλον θα ανασηκώσω τους ώμους. (Και θα κρύψω ένα δάκρυ. Σνιφ.)