Ένα από τα πιο διαδεδομενα παραμυθια για τους σοσιαλιστικούς παραδεισους ηταν ότι ενταξει μπορει να μην πετυχαν παντου αλλα στην παιδεια και την υγεια εκαναν θαυματα. Οσοι ειχαν την ατυχια η την αφελεια να απευθυνθουν στα νοσοκομεια τους μονο τραυματικες εμπειριες αποκομισαν.Ειτε ασημοι όπως εγω ειτε διάσημοι όπως Καρεζη , Λοιζος κ.α. Οσο για την παιδεια αδερφε χωρις την ελευθερια της σκεψης και την δυνατοτητα αμφισβήτησης είναι ένα πελωριο μηδενικο.Δεν διαφερει σε τιποτα από αυτους που διαβαζουν το κορανι. Οσο για τους αλβανους που δικαιως στελεχωσαν σχεδόν ολες τις ορχηστρες μας δεν οφείλεται η επιτυχια τους στην εκπαιδευση τους μονο αλλα κυριως στην εργατικοτητα τους και στον αγωνα τους για να πετυχουν παντου οπου δουλευουν σε αντιθεση με τα δικα μας παιδια που ζουσαν σε φανταστικο κοσμο και παρ'ολη την ανωμαλη προσγειωση στηγν πραγματικοτητα ακομα δεν μπορουν να αποκτησουν τα οπλα που προαναφραμε.