#6 Κατά κανόνα, οι άνθρωποι δεν αλλάζουν...τουλάχιστον όχι χωρίς ισχυρό κίνητρο. Μάλλον αλλάζουν προς το χειρότερο. Οι περισσότεροι μαθαίνουμε πολύ λίγα από την εμπειρία και τις πιο πολλές φορές θεωρούμε πως τα προβλήματα προέρχονται από τους γύρω μας αλλά η ζωή έχει έναν... υπέροχο τρόπο να φθείρει το άτομο που νόμιζες ότι ήσουν.Κι ένα υστερόγραφο. “Ρίξε άμα θες λίγη χολή να ισιώσω. Και άμα έχεις καμιά ιδέα για επίλυση της βλακείας μου, ακούω”. Κατά το "μου αρέσουν οι παρατηρήσεις, διορθώνομαι" δηλαδή; Πάλι καλά που δεν ζήτησες να φας και λίγο ξύλο για να στρώσεις... Επειδή έχω ξαναδεί παρόμοιες εκκλήσεις, ήλπιζα ότι δεν θα ξανάκουγα από άνθρωπο ενήλικο να μιλάει με τόση έλλειψη σεβασμού και εκτίμησης για τον εαυτό του. Προσπάθησε, αν μπορείς, να μην εκχωρείς τέτοια δικαιώματα στους άλλους γιατί ακόμη κι αν ο άλλος δεν έχει την πρόθεση να εκμεταλλευτεί την πάσα που του πέταξες για να αναλάβει τον ρόλο του συμμορφωτή σου, αφαιρείς με αυτόν τον τρόπο κάθε προσωπική ευθύνη από αυτά που σου συμβαίνουν. Τους κανόνες, τις συντεταγμένες και τη γραμμή πλεύσης στη ζωή σου τα καθορίζεις εσύ όπως δική σου δουλειά είναι να μάθεις να διαχειρίζεσαι και τα λάθη σου, τους φόβους σου και τις σχέσεις σου με τους άλλους ανθρώπους. Ο ήρωας της ζωής σου είσαι μόνον εσύ. Μην αφήνεις να καταληφθεί αυτή η θέση από κάποιον άλλον. Όταν προσκαλείς τους άλλους να σε βάλουν στον ίσιο δρόμο και να σε επιπλήττουν σαν δωδεκάχρονο, θα πρέπει να ξέρεις ότι και η συμμόρφωσή σου προς...τας υποδείξεις των, κάθε φορά, θα θεωρείται επιβεβλημένη και μετά άντε να τραβάς πάλι γραμμές και να βάζεις τα όρια που εσύ φρόντισες να σβήσεις. Νομίζω πως οι άνθρωποι δεν έχουμε πια τόσο ανάγκη από συμβουλές και υποδείξεις. Τα λόγια έχουν κουράσει. Πράξεις και στάση ζωής αναζητούμε περισσότερο.