7#Λέει μια κινέζικη παροιμία:Αν έχεις ένα-δύο-τρία-τέσσερα παιδιά,καλά είναι…και κανένα να μην έχεις πάλι καλά είναι…θα μου πείς τώρα αυτοί έχουν από πέντε-εξι ο καθένας,γι αυτό τα λένε…αλλά και παιδιά να κάνεις ρε μουσουτου δεν θα δώσεις γη και ύδωρ ενδίδοντας στις πιέσεις,και παιδιά να μην κάνεις μη φοβάσαι,δεν θα σπάσεις εσύ την αλυσίδα της γεννετικά προγραμματισμένης αναπαραγωγής μας…και μην ξεχνάς κουρδισμένα ανθρωπάκια είμαστε όχι μόνο για να αναπαρογόμαστε,αλλά και να αγαπάμε,να μισούμε,να ζηλεύουμε,να φθονούμε,να μαλώνουμε,να φιλιώνουμε…και… να μας πάρει ο διάολος τον πατέρα και τη μάνα…Σε βλέπω δεν είσαι κατασταλαγμένη,τρομάζεις με όλα αυτά,θέλεις να πάς σε ψυχίατρο…και τι πιο ανθρωπινότερο απ’αυτά,δείχνει αυτογνωσία η παραδοχή αυτή,δεν σφυρίζεις κλέφτικα …και αν σφυρίξεις λεβέντικα να ξέρεις ότι ο τρόμος που θα καταλαγιάσει θα απελευθερώσει τόνους ηρεμίας και σοφίας…αλλά και να ξέρεις ακόμα ότι έχεις βαθιά μεσάνυχτα αν νομίζεις ότι αυτός ο ασφυκτικός κλοιός εκεί έξω είναι γεναιόδωρος με τα ένστικτα του προορισμού του…Το μόνο που ‘χει δέσει είναι την αυταπάτη να νομίζει ότι ο γαϊδαρος διαθέτει μόνο υπομονή…ξεχνώντας ότι μαζί με κουράδες αφοδεύει και αναισθησία.*με συγχωρείς για την οικειότητα και το χύμα λόγο…αλλά σαν κάπου να σε ''ξέρω’’