Το θέμα των Θρησκευτικών ως μάθημα σε όλα τα επίπεδα της υποχρεωτικής Παιδείας είναι κάτι παραπάνω από τραγικό. Δεν έχω βαπτίσει τη κόρη μου και όταν πήγε σχολείο θέλησα να απαλλαγεί από το μάθημα αυτό. Πρώτα προσπάθησαν να βάλουν διάφορα εμπόδια και μετά επειδή δεν υπήρχε άλλη εναλλακτική απασχόλησης η κόρη μου βρισκόταν την ώρα του μαθήματος μέσα στην τάξη αλλά δεν συμμετείχε στο μάθημα. Το θέμα της ανεξιθρησκείας ποδοπατείται ακόμα και στις μέρες μας σε τέτοιο βαθμό αλλά όταν ένας γονέας αποπειραθεί να το καταγγείλει ότι το σχολείο δεν σέβεται το δόγμα των οικογενειών ή ακόμα το δικαίωμα της αθείας στιγματίζεται με το επιχείρημα ότι συνειδητά με αυτή την επιθυμία που εκφράζει βάζει το παιδί του στο περιθώριο.. Φανταστείτε πόσες φορές έπρεπε να δικαιολογήσω τη στάση μου ότι την απόφαση για το αν ή το ποιο δόγμα θα θέλει να ασκήσει στο μέλλον η κόρη μου θα πρέπει να το αποφασίσει η ίδια. Συν τοις άλλοις είμαι και ανύπαντρη μητέρα. ΥΣ. Το γεγονός ότι τελείται και αγιασμός στα σχολεία στην αρχή του σχολικού έτους στις μέρες μας είναι σκάνδαλο!