Ένα δίκιο το έχεις αλλά ο άνθρωπος δεν κοιμάται. Κάποιος ψηλότερος του τον κρατάει αγκαλιά (πιθανότατα ο γιος του, κάποιο άλλο αγαπημένο του πρόσωπο, ίσως ο σύντροφός του). Προσπαθώ να καταλάβω το υπόλοιπο περιβάλλον και την συναισθηματική συνθήκη του προσώπου της φωτογραφίας. Ίσως αυτό το αίνιγμα είναι που την κάνει ενδιαφέρουσα.Ωραία φωτογραφία, αρκετά ωραία θα έλεγα (αυτή με τον κύριο στην αγκαλιά κάποιου και πίσω τα παιδιά που ο αέρας τους σηκώνει τον φουσκωτό μονόκερω), από μια ερασιτέχνη φωτογράφο (Νίκη Γλεούδη), που χωρίς να θέλω να φανώ αγενής ή κακεντρεχής, αν κρίνω από όλες τις υπόλοιπες φωτογραφίες της, είναι σχεδόν όλες τραβηγμένες στα κουτουρού, όπως κάνουν μάταια οι περισσότεροι ερασιτέχνες φωτογράφοι που προσπαθούν να αποδείξουν μια φωτογραφική - «διαφορετική» ματία και απλώς της «έκατσε» το συγκεκριμένο-βραβευμένο ενσταντανέ . Όλες τις υπόλοιπες τις θεωρώ κοινά, φωτογραφικά κλισέ, μία από τα ίδια που τραβάνε σχεδόν όλοι οι ερασιτέχνες φωτογράφοι και προβάλλουν, σχεδόν, χωρίς κανένα ξεσκαρτάρισμα.Δυστυχώς, σε μια εποχή που κατακλυζόμαστε από την εικόνα, κινητή και στατική, η γοητεία της φωτογραφικής τέχνης έχει μειωθεί αισθητά και είναι πολύ λίγοι όσοι ενστικτωδώς ή συνειδητά γνωρίζουν να την υπηρετούν και να την εφαρμόζουν. Πόσο δε γνωρίζουν να μην πέφτουν στην παγίδα του χιλιοειπωμένου καρέ.