Δεν είσαι μόνο εσύ, ούτε ο Μάριος δυστυχώς. Και εγώ έχω μια παρόμοια ιστορία που όπως λες κι εσύ μου στοίχισε ουσιαστικά την ζωή μου. Δεν πέθανα βέβαια αλλά δεν ζω κιόλας καθώς αυτό το πράγμα δεν ξεπερνιέται χωρίς εντατική ψυχιατρική θεραπεία. Άνθρωποι σαν και εμάς ζούνε ευτυχισμένοι σε άλλες χώρες εφόσον βέβαια μεγαλώσουν εκεί. Όταν εδώ θίγονται θέματα ομοφυλοφιλίας όλοι οι κυνικοί σπεύδουν να σχολιάσουν "εδώ έχουμε 50% ανεργία οι γκέι μας μάραναν" ή κάτι σε αντίστοιχο πνεύμα. Δεν συνειδητοποιούν οτι η καταπάτηση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως η προσωπική αυτοδιάθεση είναι πολύ σημαντικότερη απο την κρίση και έχει οδηγήσει σε μεγάλο βαθμό σε αυτή. Όταν ένα μέρος του πληθυσμού (σημαντικό και ας μην το αποδεχόμαστε) δεν μπορεί να δημιουργήσει επειδή του έχουν ξεσκίσει τα όνειρα, τότε αυτές είναι οι συνέπειες). Η μιζέρια και η κακία της ελληνικής κοινωνίας που τροφοδοτείται απο εκκλησία-κυβερνήσεις που ήταν πάντα συντηρητικές είναι ισοπεδωτική. Και να μη λυπάσαι τον εαυτό σου, και αν μπορείς να μην κρατάς κακία. Αυτά θα σε εμποδίσουν να είσαι ευτυχισμένος. Και εγώ μετανιώνω που δεν έσκασα μπουνιές τότε γιατί σίγουρα θα είχα διορθώσει κάποιο κακό. Δεν είναι όλοι το ίδιο δυνατοί και αυτό οφείλεται στο περιβάλλον τους. Οπότε μη κατηγορείς τον εαυτό σου.Καλό κουράγιο σε όλους, και ειδικά σε αυτούς που πολεμάνε για ένα καλύτερο αύριο σε αυτό το μπουρδέλο, την όμορφη Ελλάδα μας.
