δεν ισοπεδώνω τίποτα, τα χαμόσπιτα που έβλεπες στη συνοικία το όνειρο, ήταν μία πεσιμιστική μεν αλλά κοντύτερα στη πραγματικότητα για το τι ίσχυε, όχι στις περιοχές του κέντρου αλλά σε όλο το λεκανοπέδιο της αττικής. και προφανώς αυτή η κατάσταση δεν διήρκησε 10 χρόνια, υπήρχε προπολεμικά και διογκώθηκε μεταπολεμικά με τις βίαιεσ αστικοποιήσεις. στη δε επαρχία ακόμα χειρότερα. Και αν και δεν έχω λόγο να υπερασπιστώ μια πραγματικότητα, επειδή η διατριβή μου αφορά τη μεταπολεμική κοινωνική πραγματικότητα στην ελλάδα, δυστυχώς όχι για σένα αλλά γι αυτούς που ζούσαν τότε, τα στοιχεία το επιβεβαιώνουν. το ΄λενα δωμάτιο ανά 4-5 ανθρώπους δεν βγαίνει από μένα, ούτε οι τραγικοί μισθοί, ούτε η απουσία κοινωνικής πρόνοιας, ούτε ο αυταρχισμός ούτε τα οικονομικά σκάνδαλα κτλ κτλ.