ημουν 11 χρονων... ειχαν ανοιξει τα σχολεια εκεινη τη μερα και οτι ειχαμε γυρισει σπιτι.. το βλεπαμε στην τηλεοραση μαζι με τον θειο (ο θεος να εχει καλα την ψυχη του) που τον φιλοξενουσαμε εκεινο τον καιρο... θυμαμαι ποσο ειχα σοκαριστει με ενα βιντεο απο συγκεκριμενη γωνια ληψης οπου εδειχνε πως το αεροπλανο καρφωθηκε πανω στον πυργο... δεν ειχα μπει ποτε μου σε αεροπλανο αλλα καπου φανταστηκα τα συναισθηματα των επιβατων..η φωτογραφια του ανδρα σε ελευθερη πτωση με εκανε και ανατριχιασα ολοκληρη και ακομη δεν μπορω να συνελθω απο το τρεμουλο... εκεινη τη μερα καταλαβαμε ολοι οτι αν μπει στο μυαλο ενος τρελου η ιδεα να σκοτωσει τοτε γινεσαι ενα τιποτα χωρις να υπολογιζεται η ζωη οι ελπιδες και το μελλον σου...
Σχολιάζει ο/η
Scroll to top icon