Ένα βασικό διαφορετικό της Ικαρίας είναι πως αποτέλεσε νησί εξορίας για κομμουνιστές. Στο τέλος της δεκαετίας του 40, ήταν περισσότεροι οι πολιτικοί εξόριστοι που μεταφέρονταν εκεί με πολεμικά πλοία παρά οι μόνιμοι κάτοικοι του νησιού. Ωστόσο, στην Ικαριά, σε αντίθεση με αλλα νησιά, δεν υπήρχαν στρατόπεδα συγκέντρωσης κομμουνιστών. Ζούσαν μεσα στα χωριά μαζί με τους κατοίκους, είχαν φτιάξει μόνοι τους μικρά σπιτάκια κ συμμετείχαν στις δουλειές του νησιού κ είχαν αγκαλιαστεί απο τον κόσμο. Μάλιστα, οι εξόριστοι έφτιαξαν το πρωτο νοσοκομειο στον Ευδηλο και ανέβασαν πολλές θεατρικές παραστάσεις με πολιτικό και οχι μόνο περιεχόμενο. Οταν έφυγαν, άφησαν πίσω τους βιβλιοθήκες ολόκληρες. Η παρουσία των εξόριστων κ η ιδεολογία τους έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτηριστικού ανυπότακτου πνεύματος των ικαριωτών - οι οποίοι στην πλειοψηφία τους εξακολουθούν να έχουν συλλογική συνείδηση, να παλεύουν οργανωμένα όλοι μαζί με μεγάλη αλληλεγγύη για τα προβλήματά τους κ όχι με ατομικιστικό τρόπο, να μη σκύβουν το κεφάλι στις δυσκολίες. Το ΚΚΕ έχει το μεγαλύτερο ποσοστό του πανελλαδικά στην Ικαρία. Είναι νησί διαφορετικό, όχι γιατί πίνει πιο πολλούς ελληνικούς καφέδες ή επικρατεί 'χαλαρότητα' , αλλά κυρίως γιατί πολλοί από τους κατοίκους του εμπνέονται και δρουν με βάση μια επαναστατική κοσμοθεωρία.