#1 Θέμα τύχης.#3 Αυτά τα σχέδια που κάνατε, σίγουρα τα κάνατε μαζί; Γιατί άλλα ακούγονται τα δικά σου και άλλα τα δικά του σε μια πρώτη ανάγνωση, όπως μας τα λες. Ίσως πρέπει να ερευνήσεις λίγο περισσότερο τους όρους της συνεννόησής σας περί σχεδίων;Αν δε θέλει να μείνετε μαζί ή στην ίδια πόλη, γιατί να τον κάνεις να το θέλει; Εσένα θα σου άρεσε να μη σέβονται μία τόσο βασική σου επιθυμία σχετικά με τις συνθήκες ή/και τους όρους της σχέσης σου;Εγώ, αν ήμουν στη θέση σου, ήθελα δηλαδή να ζήσω στην ίδια πόλη/σπίτι/whatever με κάποιον που είχα δεσμό ενώ αυτός αντιλαμβανόμουν ότι δεν το καλοέβλεπε ως μελλοντική πιθανότητα, θα ακολουθούσα έναν από τους δύο εξής δρόμους : 1) Δε θα του έκανα και δε του έλεγα ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ σχετικά με αυτό το ζήτημα ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ. Ακόμα κι αν το ανέσυρε ο ίδιος κάποια στιγμή στην επιφάνεια προς συζήτησιν. Στην τελευταία περίπτωση, αν δηλαδή ο ίδιος το αναμόχλευε εκ νέου μια ορισμένη στιγμή στην πορεία της σχέσης μας, εγώ θα τον άκουγα στωικά, συμφωνώντας κάπως επιφυλακτικά και ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ. Αν, εν τω μεταξύ, και μόνο τότε, άκουγα/έβλεπα/αντιλαμβανόμουν/πίστευα κάποια στιγμή ότι ξεκίνησε ήδη σαφείς ενέργειες για τα όσα έλεγε περί συγκατοίκησης/μετακόμισης εμού ή του ίδιου - ανάλογα την πόλη - ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ θα αποφάσιζα να ξεσηκωθώ στην ιδέα και να αναλάβω δράση και αντίστοιχη πρωτοβουλία κι εγώ και ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ - επαναλαμβάνω - θα άρχιζα να αντιμετωπίζω στα σοβαρά το ενδεχόμενο και την προοπτική αυτής της αλλαγής (ΚΑΙ ΑΝ ακόμα το επιθυμούσα εγώ, ασφαλώς) με τα όσα αυτή θα συνεπαγόταν για 'μένα, εκείνον, άλλα ή/και άλλους.2) Θα του έθετα τελεσίγραφο, εξηγώντας του αναλυτικά τους λόγους και το σκεπτικό της επιθυμίας μου σχετικά με την άμεση προοπτική συγκατοίκησης/μετακόμισης δικής μου ή δικής του, αντίστοιχα, και θα ήμουν έτοιμη σε περίπτωση που αρνηθεί να το πάρω απόφαση και να χωρίσω. Αυτή η εκδοχή, βεβαίως, προϋποθέτει ότι εγώ οπωσδήποτε δε θα μπορούσα να δω κανένα ουσιαστικό και ταιριαστό σε 'μένα μοντέλο της σχέσης μου μαζί του χωρίς τη συγκατοίκηση/μετακόμιση που θα επιθυμούσα. Ή σχετικές μου απαράβατες αντιλήψεις για μία συντροφική (ή όποιο άλλο είδος) σχέση, όπως αυτή που θα ήθελα να διατηρήσω μαζί του.Διαφωνώ όσο δεν πάει με την ερμηνεία της ιστορίας που σου διηγήθηκε η Α, μπα ως απάντηση, καθώς και με το "ηθικό της επιμύθιο" ως επιστέγασμα, όπως αυτά εκφράστηκαν από την ίδια. Αυτή η ερμηνεία στηρίζεται στη θεωρία ότι οι άνθρωποι δεν πρόκειται ποτέ να μεταβάλλουν καμιά επιθυμία τους και κανένα στοιχείο τους. Πράγμα που σημαίνει ότι στέκεται αδύνατον να εξελιχθούν και να προχωρήσουν, ή ακόμα - το απλούστερο - να αλλάξουν γνώμη. Η κοσμοθεώρηση που υιοθετούμε και ασπαζόμαστε (όποια κι αν είναι αυτή) μπορεί να εκφράζεται ή/και - πολλές φορές, αν όχι πάντα, - να διαφαίνεται σε μια (σημαντική) απόφασή μας, αλλά αυτό από το να είναι προκαθορισμένη από αυτήν (την κοσμοθεώρηση) και σαφώς προδιαγεγραμμένη κάθε μας κίνηση, επιλογή, ενέργεια, θέση, γνώμη, επιθυμία, στάση, πράξη, διάθεση, κατάσταση, ή οτιδήποτε άλλο, σε όποια συνθήκη κι αν συναντήσουμε ή όποια παράμετρος κι αν μας επηρεάζει, απέχει παρασάγκας. Διότι ζυμωνόμαστε καθημερινά και αλλάζουμε καθημερινά λιγότερο ή περισσότερο. Χωρίς να υπονοώ ότι θα μεταλλαχθούμε όλοι στο τέλος· ούτε να αρνούμαι, βέβαια, και την ύπαρξη τέτοιων αντίστοιχων περιπτώσεων (τις έχω βιώσει η ίδια, εξάλλου, παραπάνω από μία φορά, σε πολύ κοντινά μου πρόσωπα). #6 "χρειάζεται εμπειρία στις σχέσεις για να κάνεις μια υγιή σχέση;"Όχι απαραίτητα. Εξαρτάται από το είδος της σχέσης, τα ίδια ποιοτικά της χαρακτηριστικά, τους ανθρώπους που εμπλέκονται σε αυτήν ως ποιότητες, ιδιοσυγκρασίες, κοσμοθεωρήσεις, χαρακτήρες, δυναμικές κα. ίσως. Επιπρόσθετα, στην αναγκαιότητα ή μη της ύπαρξης πρότερης μεγάλης εμπειρίας ζωής ή σχέσεων, για την υγεία μιας (πρώτης) νέας σχέσης, διαδραματίζει ρόλο και το χρονικό σημείο της δημιουργίας της (το λεγόμενο timing) και το πλαίσιο της, δηλαδή οι ευρύτερες και στενότερες συνθήκες στις οποίες αυτή γεννιέται, αναπτύσσεται και προχωράει.
