#2 Αποκλείεται να μην έχεις ΚΑΝΕΝΑ ενδιαφέρον, εκτός και αν πάσχεις από βαριά κατάθλιψη, και τότε θα έστελνες άλλου είδους ερώτηση-η έλλειψη ενδιαφερόντων δεν θα σε απασχολούσε, το πώς θα βγάλεις τη μέρα θα σε απασχολούσε. Άσε τις λίστες και κοίτα μέσα σου, εκεί θα βρεις τι σε συγκινεί, και τα ενδιαφέροντα θα προκύψουν ως φυσικό αποτέλεσμα. Μόνο, πρόσεχε να μην τα κρίνεις. Ενδιαφέρον είναι το να διαβάζεις βιβλία, ενδιαφέρον και το να θέλεις να πάρεις τα βουνα και να ζήσεις μακριά από τον κόσμο. Όχι ότι είναι το πιο συνηθισμένο ή απαραίτητα το πιό υγιές, αλλά ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί αυτό (ή κάτι άλλο αντίστοιχα "παράξενο" που δε φαντάζεσαι) να είναι ότι σου ταιριάζει.#4 Δεν είναι δύο ξεχωριστά πράγματα, είναι ένα. Η έλλειψη κάποιου πράγματος (και πίστεψέ με, ως άνθρωποι έχουμε πολλές ελλείψεις) είναι αυτό που σου δίνει την υγιή ώθηση να θέλεις να το αποκτήσεις. Αν κάτι δε σου λείπει, γιατί να πας προς τα εκεί; Πολλές φορές η έλλειψη, αντί για ευγενής πόθος, γίνεται εμμονή και μονομανία. Αυτό συμβαίνει για διάφορους λόγους. Μπορεί να φοβάσαι αυτό που ποθείς (βλέπε ερωτήσεις επάνω στο θέμα "μα γιατί δε μπορώ να κάνω σχέση") ή να το κρίνεις (καλώς η κακώς) ως λάθος, με αποτέλεσμα το κατά τα άλλα υγιές συναίσθημα να τα παίζει και να βαρά υπερωρίες (βλέπε ερωτήσεις "μα τον/την σκέφτομαι συνέχεια, αλλά τηλέφωνο δεν παίρνει"). Επίσης, μπορεί να αρνείσαι να καταλάβεις ότι ο πόθος σου δε γίνεται να εκπληρωθεί, και άρα πρέπει να βρει άλλο αντικείμενο (βλέπε ερωτήσεις "γιατί παντρεύεται εκείνη/ον και όχι εμένα"). Προφανώς αυτά δεν ισχύουν μόνο για τίς σχέσεις, μπορείς με τις αντίστοιχες αναλογίες να τα δεις και στους τομείς δουλειά, οικογένεια, φιλίες, χώρα διαμονής, κλπ. Κάποιοι χρωματίζουν την επιθυμία τους μονίμως σαν κάτι το εξαιρετικό και το ανώτερο ("μα και βέβαια θέλω να μου προτείνουνε προαγωγή, αφού δούλεψα σκληρά και την αξίζω. Δεν κάνει κανένας αυτή τη δουλειά καλύτερα από εμένα"). Άλλοι θεωρούν (ή/και θεωρούνται από τους άλλους) μονίμως σαν εγωιστές που ζητάνε ως μεγάλα παιδάκια συνεχώς παγωτό ("γιατί δεν αφήνει την άλλη για να γυρίσει σε μένα, μα τί κακιά που είμαι και σκέφτομαι έτσι"). Το μυστικό εδώ είναι να ξέρεις ότι ο ευγενής πόθος είναι πάντα εκεί, και ο εγωισμός επίσης. Να αντιλαμβάνεσαι αυτό για τον εαυτό σου, και να χρησιμοποιείς το μυαλό σου όσο γίνεται ώστε να μην αφήνεις τον εγωισμό να σβήνει εντελώς τον πόθο, και να κινείσαι με πυξίδα το δεύτερο, γνωρίζοντας όμως τα όρια και τις συνθήκες σου. Αυτό νομίζω είναι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις.
