Η αστική δημοκρατία έχει ένα μεγάλο προσόν: δεν βασίζεται στην αλήθεια, η οποία στην πράξη συχνά ανατρέπεται, βασίζεται στην ανθεκτικότητα, την οποία επιτυγχάνει αφήνοντας πολλές δυνάμεις να ενεργούν παράλληλα. Για τα ολοκληρωτικά συστήματα, που βασίζονται στην αλήθεια και άρα σε ένα κεντρικό σχεδιασμό που την υπηρετεί, κριτική σημαίνει εκ θεμελίων αμφισβήτηση του συστήματος.Για τον κομμουνιστή, όποιος δεν είναι μαζί του, είναι εναντίον του. Ο καπιταλισμός, αντίθετα, αντί να βλέπει παντού εχθρούς, βλέπει ευκαιρίες. Σου λέει, όποιος δεν είναι εναντίον μου, είναι μαζί μου. Αντί να παλεύει μάταια να φιμώσει την κριτική, την αφομοιώνει. Πρόκειται για μια προσέγγιση ασύγκριτα πιο εξελιγμένη.
