Διάβασα πρόσφατα σε ένα γαλλικό έντυπο ρεπορτάζ για τον πολύ κόσμο που προτιμάει να κοιμάται στα τραπέζια των φαστφούντ του Χονγκ Κονγκ που λειτουργούν 24 ώρες το 24ωρο : η συντριπτική πλειοψηφία τους δεν είναι άστεγοι, απλά το "σπίτι" τους (σαν αυτό που περιγράφει το άρθρο) είναι τόσο καταθλιπτικό ώστε προτιμούν να γείρουν το κεφάλι τους για να αναπαυθούν πάνω σε ένα τραπέζι του φαστφουντάδικου.