“πραγματικα δε θυμαμαι αλλους που να ειχαν αυτοσκοπο την συγκρατηση της καρεκλας με καθε κοστος, στο βαθμο που το ειδαμε τα τελευταια χρονια.”Οι Συριζανελ ξέρουν πως δεν θα ξαναδούν υπουργική καρέκλα—εκτός και εάν τύχει μεγάλο δυστύχημα στην χώρα λόγω παγκόσμιας οικονομικής κρίσης τύπου Κραχ του ‘29 ή καταστροφικού πολέμου, και ξαναέρθει κατά λάθος ο πάτος επάνω όπως έγινε το 2011. Πολλοί δε από τους Συριζαίους (και βασικά όλοι οι Ανέλ) γνωρίζουν πως δεν θα ξαναδούν βουλευτική έδρα ποτέ. Once in a lifetime opportunity λοιπόν τα μεγαλεία που ζουν.Σε αντίθεση με τους «προηγούμενους« που ήξεραν πως αργά η γρήγορα θα επέστρεφαν στην εξουσία (καθότι «κόμματα εξουσίας») όποτε πρόσεχαν να μην εξευτελιστούν τελείως για την καρέκλα για να μπορέσουν να ξαναεκλεγούν—με εξαίρεση αυτούς που ήταν πραγματικοί κλέφτες (μια μειοψηφία, όπως και να το κάνουμε).Επιπλέον η πλειοψηφία των βουλευτών του Σύριζα είναι άνθρωποι χωρίς καριέρες και ιδιαίτερα προσόντα: Ένα κόμμα του περιθωρίου, το οποίο επιπλέον από τον Σεπτέμβριο του 2015 έχει χάσει την πλειοψηφία των ιστορικών του στελεχών (λόγω διάσπασης), δεν θα μπορούσε εκ των πραγμάτων να έχει και πολλούς αξιόλογους ή και επιτυχημένους ανθρώπους να βγάλει βουλευτές. Πόσο μάλλον με λίστα, όπως ήταν οι εκλογές του ‘15, καθότι πρόωρες: δηλαδή αυτοί που είναι βουλευτες τώρα είναι αχυράνθρωποι και yes-men του Τσίπρα, δηλαδή κατώτεροι του (δηλαδή άστα να πάνε). Οπότε ο μισθός του βουλευτή είναι για τους περισσότερους από αυτούς πολλά λεφτά που δεν θα ξαναδούν ποτέ στην ζωή τους.Κακό πράγμα λοιπόν να ψηφίζεις desperados: δεν θα έχουν μετά τίποτε να χάσουν, εκτός από την καρέκλα/έδρα.
