Φυσικά και δε βλέπεις γιατί σε πειράζω,αφού το πάνω μισό του προσώπου σου λείπει.Nanina μου καλή,αυτό που εγώ κατάλαβα απ΄το σχόλιο ήταν ότι η μοναξιά που νοιώθει αυτός ο άνθρωπος φτάνει σε σημείο να «μολύνει» το πώς αισθάνεται και για τα υπόλοιπα «σημαντικά» κομμάτια της ζωής του.Είναι φυσικό,όταν σου λείπει κάτι πάρα πολύ απ΄τη ζωή σου.Οπως για παράδειγμα η σοκολάτα.Δε διαφωνώ καθόλου με τα παραπάνω που ανέφερες,μόνο που τα περιέγραψες σε υπερθετικό,σχεδόν ακραίο βαθμό.Είναι προφανές ότι δεν είναι λειτουργική μια τέτοια συμπεριφορά και κατά πάσα πιθανότητα χρήζει διαχείρισης.Ομως όλοι μας πολλές φορές θέλουμε να αρέσουμε και να ανήκουμε.Οχι σε κατάσταση παροξυσμού,αλλά επειδη χαϊδεύει το εγώ μας σε σχεδόν αρχέγονο επίπεδο (και ρηχό μάλλον),είναι απόλυτα ικανοποιητικό.Υποψιάζομαι ότι είναι κατασκευαστικό και εξυπηρετεί την κοινωνικότητα ίσως;Δεν είμαι σίγουρος,υποψιάζομαι μόνο.Λατρεύω τις συζητησούλες μας.