και σου ξαναλέω πως οι πρώην σοσιαλιστικές χώρες αυτές έρχονται πρώτες σε ξένες επενδύσεις (το ζητούμενο της κυβέρνησης) και εσωτερικές επενδύσεις του εγχώριου κεφαλαίου (και άλλο ζητούμενο) γιατί διευκολύνονται τα μέγιστα από φοροελαφρύνσεις και εργατική νομοθεσία. Το καράβι σημασία έχει τι στόχο έχει, αν δεν ικανοποιούν τα κέρδη τον «καπετάνιο» θα πάει σε χώρες που του προσφέρουν περισσότερα (ακόμα κατώτεροι μισθοί ακόμα περισσότερες φοροελαφρύνσεις). Το να μειώνονται οι μισθοί για να είναι σε θέση να πληρώνουν τους φόρους είναι αστείο σε πολλά επίπεδα. Δεν πληρώνουν φόρους ή τουλ΄χιστον τους φόρους που αντιστοιχούν) και δεύτερον ποια είναι τότε η λογική για τον εργαζόμενο του οποίου ο μισθός πέφτει και οι φόροι του αυξάνονται? Όσο για τα σοσιαλιστικά κράτη που λες, μάλλον διαθέτουμε διαφορετικές πηγές και έχουμε αντίθετες προσεγγίσεις περί του θέματος γιατί τα περισσότερα από αυτά τα κράτη εκβιομηχανίστηκαν μέσα σε ελάχιστα χρόνια χωρίς να εξαναγκάσουν 500.000 ανθρώπους να μεταναστεύσουν στη Γερμανία και 3.000.000 να ζουν με ελιά και κρεμμύδι.