Νομίζω πως ο κ. Τσαγκαρουσιάνος συμψηφίζει δύο εντελώς διαφορετικές ιδέες: Αφενός την ιδέα του αγνού και γραφικού χωρικού, ο οποίος έχει τις ιδέες και τα βουκολικά ερεθίσματα του χωριού του, μιλάει με έντονη προφορά, χρησιμοποιεί το τοπικό ιδίωμα. Αφετέρου την ιδέα του "χωριάτη - επαρχιώτη" που συμπεριφέρεται στην πόλη σαν να είναι "μπαξέ - τσιφλίκι" του, μη δίνοντας δεκάρα για τις ελευθερίες και τα δικαιώματα των άλλων, επειδή "έτσι έμαθε στο χωριό" του. Όσον αφορά με την πρώτη κατηγορία μπορεί όντως να υπάρχει πολιτισμική διαφορά μεταξύ του ιδίου και των άλλων (π.χ να ακούει δημοτικά τραγούδια ο δίπλα να ακούει ροκ) αλλά η διαφορά είναι ακίνδυνη και αμβλύνεται σταδιακά (π.χ ο αγνός χωρικός μαθαίνει να εκτιμά και άλλα πολιτισμικά έργα). Η δεύτερη κατηγορία είναι το κύριο πρόβλημα της νεοελληνικής νοοτροπίας και πρέπει επειγόντως να επιληφθούμε του ζητήματος.