Εγώ ρε παιδιά δεν είμαι καλά. Αντί για γνωστά μου άτομα που είδατε κάποιοι πρόσεξα μόνο γνωστά μου σκυλια..! - Σε πάνω από μία φώτο. Αυτή η καταπληκτική φώτο με τα 4 σκυλια ας πούμε μπροστά στο wc στην Αριστοτέλους (πλέον μείνανε 3). Θα πω την ιστοριούλα τους γιατί μ'αρέσουν οι ιστορίες πίσω από τις εικόνες, to whom it may concern. Είναι τα σκυλιά που φροντίζει ένας άστεγος κύριος. Είναι γνωστά, σε φιλοζωικά σάιτ είχαν εμφανιστεί πολύ, ειδικά όταν είχε γίνει προσπάθεια να συμβάλλουν φιλόζωοι να τα στειρώσουν. Κακοποιημένα τα βρήκε, είναι σκυλιά και άνθρωπος μια οικογένεια του δρόμου, αγαπιούνται, είναι αυτοκόλλητοι. Σίγουρα αυτόν περιμένουν στη φώτο σαν αγάλματα. Κι ας τα βλέπω και αλλάζω δρόμο όταν βγάζω βόλτα τον δικό μου γιατί δεν τα πάνε καλά και τσαμπουκαλεύονται, είναι φοβερά σκυλιά. Από τις περιπτώσεις που η πόλη μπορεί να είναι περήφανη που από δω κι από κει συλλογικά περιθάλπτει όλα τα μέλη της άστεγης οικογενείας όσο μπορεί. Αναγνώρισα όμως και τους 2 κυρίους που κάθονται στις πλαστικές καρέκλες. Δίδυμα αδέρφια, επίσης πολύ γνωστές φυσιογνωμίες της πόλης καθώς όλη μέρα κάπου θα τους πετύχεις να βολτάρουν ή να την πέφτουν στο κέντρο. Σχετικά πρόσφατα είχα διαβάσει άρθρο με την ιστορία τους αλλά δε θυμάμαι λεπτομέρειες. Είναι πάντως δύο γλυκύτατοι άνθρωποι.