Η δυστυχία τηs Ελλάδαs έναντι -φερ'ειπείν- του Λουξεμβούργου είναι η μακραίωνη ιστορία τηs. Δεν γνωρίζει πώs στο καλό να την διαχειριστεί, αν και αντιλαμβάνεται ότι αποτελεί κεφάλαιο. Σαν ένα κληρονόμο που έχει κληρονομήσει ένα αντικείμενο υπέρτατηs αξίαs, που ούτε το ξέρει καλά καλά γιατί είναι τόσο υπέρτατηs αξίαs, αλλά δεν έχει καμμία άκρη για να το κάνει να "αποφέρει" και ταγκάρει εαυτόν "κολλέκτη και συνεχιστή" στο διηνεκέs με την ελπίδα κάποια στιγμή να μπορέσει να το αξιοποιήσει.