Δεν είμαι καθόλου φαν του Μαχαιρίτσα, δεν τον θεωρώ καν καλαίσθητο, δεν παρακολουθώ τις δουλειές του, αλλά...Μια από τις ιδιότητές μου είναι μουσικός και θα ήθελα να κάνω χρήση της στην προκείμενη για ρωτήσω: με τι κριτήρια λέμε κάτι αντιγραφή;Μουσικολογικά δεν είναι: η αρμονική βάση των κομματιών είναι σαφέστατα διαφορετική. Η μελωδία επίσης δεν ταυτίζεται.Αυτό που μοιάζει είναι η ρυθμική αγωγή της μελωδικής γραμμής (ούτε καν η ίδια η μελωδία) και η συνολική ρυθμική αγωγή/δομή έχει κάποιες ομοιότητες. Αυτό όμως δεν είναι αντιγραφή αλλά δανεισμός τρόπου -και όχι αυτούσιων ιδεών. Αν βέβαια δεχτούμε ότι έχει γίνει επίτηδες (γιατί στους μουσικούς συμβαίνει ενίοτε να νομίζουν ότι μια ιδέα είναι δική τους και να έχει εγγραφεί στον νου υποσυνείδητα, σε ανύποπτο χρόνο).Ακόμη και αν δανείστηκε όμως τη μεθοδολογία των Ζίρος, το θέμα είναι αλλού. Ο Τζάρμους έχει πει ότι στην τέχνη κλέβουμε και αντιγράφουμε όσο θέλουμε, αρκεί να περνάμε τα πάντα μέσα από το δικό μας φίλτρο.Το πρόβλημα λοιπόν είναι ότι το κομμάτι του Μαχαιρίτσα είναι ανέμπνευστο, τυποποιημένο, εξελληνισμένο με κλισέ τρόπο, ενώ το ξένο, αν και δεν είναι από αυτά που ακούω, έχει λεπτές υφές, άποψη, μεράκι.