Οι ανθρώπινες ατέλειες, τα ψυχικά κενά και οι σωματικές ελλείψεις, όπως και η (υπερ)τελειότητα είναι ο σεναριακός-ακροθεμέλιος λίθος του κινηματογράφου, ο οποίος αποτέλεσε, εν τη γενέσει του, την συνέχεια των freak shows του παρελθόντος.Δεν στιγματίζει απολύτως τίποτα ο κινηματογράφος. Τα σεναριακά στερεότυπα είναι ευκόλως διακριτά για την υπερβολή τους. Μου θυμίζει το κωμικό, κινηματογραφικό κλισέ (και όχι μόνο κωμικό), παλαιότερων δεκαετιών, όπου ο ψυχίατρος (ούτε λόγος για ψυχολόγους), ήταν και αυτός λιγάκι «λασκαρισμένος»...